Nowotwór u dziecka może wywoływać wśród rodziców uczucie strachu i niepewności oraz obciążać ich wieloma praktycznymi wyzwaniami związanymi z opieką i obowiązkami związanymi z pracą. Aby ocenić wpływ raka dziecięcego na relacje rodzicielskie, dr Luzius Mader z Duńskiego Towarzystwa Badań nad Nowotworami i jego koledzy zbadali dane z kilku rejestrów w Danii, łącząc informacje o rodzicach dzieci ze zdiagnozowanym rakiem w latach 1982-2014 (7066 dzieci i 12418 przypadków rodziców) z 10 rodzicami porównawczymi dzieci bez raka (69 993 dzieci i 125 014 rodziców porównawczych). Rodziców obserwowano do 10 lat po diagnozie, separacji lub rozwodzie, śmierci, emigracji lub do końca 2017 r., w zależności od tego, co nastąpi wcześniej.
Ogólnie rzecz biorąc, rodzice dzieci chorych na raka mieli o cztery procent mniejsze ryzyko separacji i osiem procent niższe ryzyko rozwodu w porównaniu z rodzicami dzieci bez choroby nowotworowej. Wśród rodziców dzieci chorych na raka osoby młodsze, mniej wykształcone i bezrobotne, miały podwyższone ryzyko separacji i rozwodu. Ryzyko było również wyższe wśród rodziców dzieci zdiagnozowanych w młodszym wieku.
Choroba nowotworowa u dziecka a dalsze planowanie rodziny
Badacze ocenili także, w jaki sposób diagnoza raka u dziecka wpływa na decyzje rodziców dotyczące posiadania kolejnego dziecka. Spodziewali się, że rodzice dziecka z chorobą nowotworową będą mieli mniej dzieci niż rodzice dzieci bez raka i że odłożą na później posiadanie kolejnego dziecka. Nie było tak jednak, ponieważ naukowcy odkryli, że doświadczenie raka w dzieciństwie nie wpłynęło negatywnie na przyszłe planowanie rodziny przez rodziców w Danii.
Dr Mader zauważył, że pracownicy służby zdrowia powinni przekazywać te uspokajające i zachęcające ustalenia rodzicom, ale w razie potrzeby należy ich wspierać, aby poprawić życie rodzinne w perspektywie długoterminowej.
Czytaj też:
Pediatra: Dzieci na ogół nie zakażają dorosłych koronawirusem