Jednak, jak donosi autor badania Christopher D. Lynn, badanie nie przyniosło wielu skutków poza tytułami w amerykańskich tabloidach, krzyczącymi: "Tatuaże leczą przeziębienie". Przyznał, że o skuteczności badania świadczy wielokrotne powtórzenie obserwacji badawczych, a następnie ich właściwa interpretacja. W tym celu udał się w 2018 roku z antropolog Michaelą Howells na Wyspy Samoa, gdzie historia ozdabiania ciała za pomocą tatuaży ma długą tradycję.
Czytaj też:
Tatuaże pomogą zapanować nad cukrzycą i chorobą nerek?
Badania nad... tatuażem?
Lynn informuje, że ponad 30 procent Amerykanów ma dziś tatuaże. Jednak niewiele badań koncentrowało się na ich wpływie, który wykraczałby poza ryzyko raka lub infekcji.
Proces tatuowania sprowadza się do stworzenia trwałego obrazu poprzez wszczepianie atramentu w małe punkciki pod najwyższą warstwą skóry. Twoje ciało interpretuje tatuaż jako ranę i może zareagować na dwa sposoby.
Wrodzone odpowiedzi immunologiczne obejmują ogólne reakcje na obcy materiał. Tak więc zdobycie nowego tatuażu powoduje, że układ odpornościowy wysyła tam białe krwinki zwane makrofagami, aby pożarły tych intruzów i nadstawiły karku w celu ochrony przed infekcją.
Twoje ciało jednak uruchamia również to, co immunolodzy nazywają odpowiedziami adaptacyjnymi. Białka we krwi próbują walczyć i dezaktywować określonych najeźdźców, których rozpoznają jako problematycznych. Istnieje kilka klas tych białek zwanych przeciwciałami lub immunoglobulinami i dalej krążą one w krwiobiegu, jednak uważają, aby nie spotkać ponownie tego samego intruza. Są gotowe do szybkiego uruchomienia reakcji immunologicznej następnym razem.
Ta zdolność adaptacyjna układu odpornościowego oznacza, że możemy zmierzyć poziom immunoglobulin w ślinie celem oszacowania wcześniejszego stresu spowodowanego tatuowaniem.
Czytaj też:
Czy dziecko z katarem może iść do przedszkola?
Zaskakujące spostrzeżenia
Lynn i Howells pracowali w Historic Preservation Office, gdzie rekrutowali uczestników badań z pomocą artystów tatuażu. Próba 25 tatuowanych osób obejmowała zarówno Samoańczyków, jak i turystów.
Badacze zbierali ślinę uczestników na początku i na końcu każdej sesji tatuażu, kontrolując czas trwania zabiegu. Zmierzyli również wagę, wzrost i gęstość tłuszczów biorców, aby uwzględnić czynnik zdrowotny. Z próbek śliny wyekstrahowali przeciwciało immunoglobulinę A, a także hormon stresu, kortyzol i białko C-reaktywne jako marker zapalny. Immunoglobulina A jest uważana za pierwszą linię obrony immunologicznej i zapewnia ochronę przed często pojawiającymi patogenami, takimi jak przeziębienie.
Porównując poziomy tych markerów biologicznych ustalili, że poziom immunoglobulina A pozostaje podwyższony we krwi nawet po wygojeniu się tatuaży. Co więcej, ludzie z większą ilością czasu pod igłą do tatuażu wytwarzali więcej śliny immunoglobuliny A, co sugeruje wzmocnioną odpowiedź immunologiczną na nowy tatuaż w porównaniu do osób z mniejszym doświadczeniem z tatuażami lub bez niego. Ten efekt wydaje się zależeć od ilości tatuaży, a nie tylko czasu, który upłynął od tatuowania. To wzmocnienie odporności może być korzystne m.in. w przypadku innych obrażeń skóry.
Wydaje się, że tatuaż ma działanie pobudzające: tak nazywają to biolodzy, gdy komórki odpornościowe są narażone na specyficzny dla nich antygen i zmieniają się w przeciwciała, które pozostają w krwiobiegu przez wiele lat. Każdy tatuaż przygotowuje ciało do reakcji na następne. Inne badania wykazały, że krótkotrwały stres korzystnie wpływa na układ odpornościowy. Jest dla ciebie dobry i przygotowuje twoje ciało do walki z zarazkami.
Czytaj też:
Seniorzy pokazali, jak po latach wyglądają ich tatuaże