W krajach tropikalnych cyklosporozą zakażone jest nawet 18 proc. ludności. Częstość zachorowań wzrasta w ciepłych miesiącach deszczowych. Chorobę wywołuje zakażenie pierwotniakiem o nazwie Cyclospora cayetanensis. Źródłem zakażenia są najczęściej warzywa i owoce oraz woda. Kontakt z osobą chorą nie stanowi ryzyka zarażenia chorobą. Pasożyt nie przenosi się z człowieka na człowieka – musi spędzić czas poza ludzkim organizmem, by stać się zakaźnym. Zakażenie pierwotniakiem wywołuje zapalenie błony śluzowej jelita cienkiego, ale może też obejmować drogi żółciowe.
Objawy zakażenia
Objawy cyklosporozy zwykle rozpoczynają się w ciągu tygodnia lub dwóch od spożycia zakażonej żywności lub wody. W niektórych przypadkach objawy mogą trwać tygodnie, a nawet miesiące. Zdarza się jednak, że rozwijają się błyskawicznie. Zarażenie powoduje wodnistą biegunkę, która nawraca. Biegunka zaczyna się nagle, stolce są obfite, wodniste i cuchnące. Nieleczona choroba może trwać tygodniami. Towarzyszą jej również inne symptomy ze strony przewodu pokarmowego, takie jak:
- nudności,
- wymioty,
- bóle brzucha,
- wzdęcia,
- utrata apetytu,
- objawy grypopodobne,
- utrata masy ciała,
- gorączka,
- osłabienie,
- skurcze,
- zaparcia (w okresie wyciszenia choroby).
Jak zapobiegać cyklosporozie?
Zapobieganie chorobie opiera się na:
- przestrzeganiu ogólnych zasad higieny, w tym mycie rąk,
- spożywaniu wyłącznie umytych warzyw i owoców (nawet wtedy, dy chcemy je obrać),
- spożywaniu wody zdatnej do picia (przegotowanej),
- unikaniu produktów spożywczych, które mogą być skażone patogenami chorobotwórczymi.
Jak zdiagnozować cyklosporozę?
W diagnozie cyklosporozy pomaga badanie mikroskopowe kału w świetle ultrafioletowym. Pomocne bywa też barwienie preparatów tzw. metodą Ziehla-Neelsena. Istotne znaczenie ma oglądanie wielu próbek kału, ze względu na nieregularność wydalania cyst Cyclospora cayetanensis, nierzadko w znikomej liczbie. Identyfikacja pierwotniaka potwierdza zakażenie. Jeśli dojdzie do zakażenia, należy jak najszybciej poddać się leczeniu, które zazwyczaj opiera się na terapii antybiotykowej. Nie zaleca się stosowania leków hamujących perystaltykę jelit. Rokowanie w chorobie jest pomyślne u osób ze sprawnym układem odpornościowym. Po zakończeniu leczenia należy wykonać kontrolne badanie kału w celu potwierdzenia eliminacji pasożyta.
Czytaj też:
Badanie mikroflory jelitowej. Komu jest zalecane i na czym polega?Czytaj też:
Te objawy mylimy z zatruciem pokarmowym. Mogą oznaczać chorobę płuc