Cykl bezowulacyjny to cykl, w trakcie którego kobieta nie jest w stanie zajść w ciążę. Nie ma owulacji, a więc organizm nie uwalnia komórki jajowej, co oznacza, że nie może dojść do zapłodnienia.
Czym jest cykl miesiączkowy?
Żeby uświadomić sobie, czym jest cykl bezowulacyjny, trzeba zrozumieć, na czym polega cykl menstruacyjny kobiety.
W czasie cyklu miesiączkowego w organizmie kobiety dochodzi do wielu procesów. Pierwsza faza cyklu jest niepłodna, charakteryzuje się występowaniem gęstego śluzu. W tym czasie organizm przygotowuje się do wyprodukowania komórki jajowej.
Przy cyklach regularnych, które trwają 28 dni, około 12. dnia cyklu rozpoczynają się dni płodne i trwają do 17. dnia. W tym czasie w pochwie pojawia się więcej śluzu, który staje się ciągnący i ma konsystencję białka kurzego. Ułatwia on plemnikom drogę do jajeczka.
Około 14. dnia cyklu pęka pęcherzyk Graafa i organizm uwalnia komórkę jajową – oznacza to owulację. W prawidłowym cyklu jajeczko rozpoczyna wędrówkę do jajowodu. Jeśli zostanie zapłodnione, wędruje przez jajowód, by zagnieździć się w ściance macicy. Jeśli nie, rozpoczyna się złuszczanie ścian macicy, co poskutkuje kolejnym krwawieniem miesiączkowym.
W cyklu bezowulacyjnym nie ma owulacji, a więc zapłodnienie nie jest możliwe.
Czytaj też:
Plamienie implantacyjne: skąpe krwawienie pierwszym objawem ciąży?
Przyczyny cyklu bezowulacyjnego
Cykl bezowulacyjny najczęściej jest wynikiem zaburzeń hormonalnych. Ginekolodzy przyjmują, że u kobiet nawet 2-3 cykle w roku mogą być bezowulacyjne, wystarczy stres, infekcja, zmiana klimatu, zbyt dużo pracy, by w cyklu doszło do przesunięć lub zaburzeń jajeczkowania. W takiej sytuacji owulacja może wystąpić w innym terminie niż zwykle lub może jej nie być wcale.
Występowanie cykli bezowulacyjnych może być również związane z:
-
zespołem policystycznych jajników PCOS
- chorobami tarczycy
- zbyt dużym poziomem androgenów
- hiperprolaktynemią
- guzami jajników
- torbielami jajników
- wahaniami wagi
- długotrwałym stosowaniu antykoncepcji
Czytaj też:
Ból piersi: przyczyny, rodzaje, leczenie
Objawy cyklu bezowulacyjnego
Cykl bezowulacyjny charakteryzuje się brakiem objawów świadczących o jajeczkowaniu. Kobieta nie może zaobserwować u siebie podwyższonej temperatury ciała, nie odczuwa bólu w podbrzuszu ani klucia jajników. Nie występuje u niej charakterystyczny śluz o konsystencji białka kurzego, może on być bardziej gęsty i lepki, świadczący o tym, że jest to śluz niepłodny. Nie ma również uczucia tkliwości piersi.
Przy cyklach bezowulacyjnych zmienia się również rodzaj krwawienia miesiączkowego. Może ono być bardziej skąpe niż zwykle lub przeciwnie – mocno obfite. Cykl może też zmienić swoją długość i stać się krótszy lub dłuższy niż zawsze.
Leczenie cyklu bezowulacyjnego
Jeśli kobieta nie zauważa u siebie sygnałów świadczących o owulacji (podwyższonej temperatury ciała, zmiany konsystencji śluzu szyjkowego na bardziej galaretowaty, przypominający białko kurze, bólu i tkliwości piersi, bólu podbrzusza i kłucia w jajnikach), powinna udać się do ginekologa.
Lekarz zaleci monitoring cyklu oraz badania hormonalne. Monitoring polega na kilkukrotnym przeprowadzeniu badań USG dopochwowych, w czasie których sprawdzi, czy organizm przygotowuje się do owulacji. Oceni liczbę jajeczek, sprawdzi ich rozmiary i poinformuje pacjentkę, czy najbliższy cykl będzie owulacyjny czy nie.
Zaleci również wykonanie badań hormonalnych, przede wszystkim: estrogenów, progesteronu, androgenów, prolaktyny, tarczycy TSH i innych. W zależności od wyników wdroży odpowiednie leczenie. Czasem wystarczy przyjmować łagodne preparaty ziołowe, które pomogą organizmowi wyzwolić owulację, a czasem konieczne jest przyjmowanie hormonów.
Czytaj też:
Progesteron: hormon, który odpowiada za utrzymanie ciąży