Większość osób z oscylopsją doświadcza zniekształcenia widzenia w postaci plam, drgań, wstrząsów. Wizualne objawy oscylopsji mogą powodować zawroty głowy, nudności, uczucie wirowania świata, problemy z poruszaniem się lub prowadzeniem pojazdu, równowagą, koordynacją, koncentracją na obiektach.
Objawy często zaczynają się podczas ruchu i kończą przy zatrzymaniu. W rzadkich przypadkach objawy mogą wystąpić, gdy osoba pozostaje nieruchoma. Może również objawiać się tylko w pewnych pozycjach.
Czytaj też:
Zwykły ból głowy czy objaw poważnej choroby? 5 dodatkowych sygnałów
Leczenie
Oscylopsja zwykle rozwija się jako objaw choroby podstawowej. Obecnie nie ma określonego sposobu leczenia oscylopsji jako choroby samej w sobie. Dlatego rodzaj leczenia zależy od przyczyny. Oczopląs jest stanem mimowolnego ruchu oka. Jeśli przyczyną oscylopsji jest oczopląs, opcje leczenia obejmują specjalne okulary lub soczewki kontaktowe, leki lub operacje oraz wskazanie zaprzestania picia alkoholu.
Możliwa jest też terapia wzrokowa. Jej różne rodzaje mogą pomóc w leczeniu stanów, które powodują nieprawidłowe lub niekontrolowane ruchy oka, takie jak oczopląs. Terapia wzrokowa jest na ogół skuteczna w leczeniu oscylopsji. Optometryczna terapia wzrokowa polega na wykonywaniu ćwiczeń pod okiem optyka. Istnieją również dowody na to, że relaksacja może pomóc nauczyć się skuteczniej radzić sobie z objawami oscylopsji.
Lekarze rzadko przepisują tu leki, jeśli przyczyną jest forma oczopląsu. Kilka badań wykazało, że niektóre stany powodujące oscylopsję mogą reagować na leki blokujące rodzaje kwasu gamma aminomasłowego (GABA), aminokwasu występującego naturalnie i działającego jako przekaźnik chemiczny w mózgu. Przykłady tych leków obejmują klonazepam i gabapentynę. W niektórych przypadkach leki przeciwdrgawkowe i beta-adrenolityki mogą również pomóc w leczeniu stanów, które powodują oscylopsję.
W niektórych przypadkach mózg może nauczyć się z czasem przystosować się do oscylopsji. Jednak zwykle nie jest to możliwe, jeśli objawy oscylopsji zmieniają się w czasie. Ponadto, w przypadkach poważnego lub nieodwracalnego uszkodzenia mózgu i układu przedsionkowego oscylopsja może być trwała. W przypadkach, gdy objawy oscylopsji nie reagują na leczenie przyczyny podstawowej lub nie ma znanej przyczyny, istnieje niewiele innych opcji leczenia.
Kiedy iść do lekarza?
Osoby z niewyjaśnionymi problemami ze wzrokiem powinny jak najszybciej porozmawiać z lekarzem. Oscylopsja często wiąże się ze stanami, które mogą się pogorszyć bez skutecznego wczesnego leczenia. Ignorowanie lub brak leczenia oscylopsji również znacznie zwiększa ryzyko obrażeń, głównie z powodu upośledzenia wzroku i równowagi.
Okulista może zdiagnozować przyczynę oscylopsji. Może pytać, kiedy występują objawy, co pacjent wówczas widzi lub czuje, czy dotyka to jednego oka czy obu, czy w danej pozycji objawy nasilają się, kiedy to się zaczęło, jak często to się zdarza, jak bardzo utrudnia funkcjonowanie i czy występują inne objawy wzrokowe lub ośrodkowego układu nerwowego.
Czytaj też:
Tryptany w leczeniu migreny – czy są skuteczne?
Typowe czynniki ryzyka rozwoju oscylopsji obejmują:
- przyjmowanie leków litowych, przeciwpadaczkowych lub aminoglikozydowych
- nadużywanie alkoholu lub narkotyków
- niedobór witaminy B12
- wywiad rodzinny dotyczący chorób oczu, zwłaszcza oczopląsu
- uszkodzenie ucha wewnętrznego lub choroba
- choroby oczu, takie jak zaćma, problemy z ogniskowaniem i zez
- bielactwo.
Wiele różnych stanów, które wpływają na wzrok lub ośrodkowy układ nerwowy, ma związek z oscylopsją lub może powodować oscylopsję, w tym:
- oczopląs
- udar
- stwardnienie rozsiane
- drgawki
- urazy głowy
- uszkodzenie nerwów
- niektóre guzy mózgu, szczególnie te, które wpływają na móżdżek
- zapalenie mózgu
- HIV
- zapalenie wątroby.
Czytaj też:
Migrena, czyli ból nie do wytrzymania. Jak z nią walczyć?