Rodzice dzieci z ADHD często doświadczają problemów z psychiką i emocjami. Dlaczego?
ADHD jest zaburzeniem diagnozowanym przede wszystkim w dzieciństwie i klasyfikowanym według nieodpowiednich pod względem rozwoju poziomów nieuwagi i/lub nadpobudliwości. Niektóre dzieci wykazują przede wszystkim objawy takie jak trudności z wykonywaniem zadań. Inne dzieci wykazują przede wszystkim objawy nadpobudliwości i impulsywności, takie jak trudności z siedzeniem i nadmierne mówienie lub kombinacja objawów.
ADHD może przeszkadzać w życiu
ADHD może prowadzić do trudności w nauce i problemów z porozumieniem się z rówieśnikami. Często wydaje się, że wielu rodziców wywiera negatywny wpływ na dziecko, bez względu na to, jakie objawy wykazuje, o czym poinformowała Babinski.
Zwiększony poziom stresu ma różne podłoża. Rodzice często potrzebują dużo energii, aby wpływać na zachowanie dziecka w domu. Dzieci mogą nie zwracać uwagi na polecenia rodziców w domu, więc należy przemyśleć, w jaki sposób wydawane są polecenia. Być może będzie trzeba poświęcić więcej czasu na śledzenie dzieci, aby upewnić się, że robią to, co powinny.
Rodzice dzieci z ADHD często spędzają czas na spotkaniach w szkole dotyczące trudności w nauce lub problemów z dyscypliną i mogą doświadczać dodatkowego stresu spowodowanego obawami, że ich dziecko może nie zaliczyć roku nauki lub poprawiać oceny. Tacy rodzice często poświęcają również czas na leczenie dziecka: wizyty u pediatrów, psychiatrów lub terapeutów behawioralnych. Poświęcenie i zorganizowanie czasu wolnego na zabranie dzieci na takie spotkania może być dodatkowym obciążeniem.
Dzieci to jedno, ale młodzież też ma problemy
Babinski powiedziała, że na dzieciach z ADHD koncentruje się wiele badań, ale uważa, że należy przeprowadzić więcej badań na młodzieży i młodych dorosłych z tym zaburzeniem „Kiedyś uważano, że dzieci wyrastają z ADHD” – powiedziała, i dodała: „Jednak większość dzieci wciąż ma pewne trudności mimo upływu lat”.
Niektórzy nastolatkowie i młodzi dorośli z ADHD doświadczają takich problemów, jak przestępczość i zażywanie substancji psychoaktywnych, co może dodatkowo zwiększyć obciążenie psychiczne rodziców, ale Babiński powiedziała, że najlepszym antidotum jest zaangażowanie rodziców w życie ich dzieci od wczesnych lat oraz w wieku dojrzewania i młodości, aż po wiek dojrzały. Kiedy relacje rodzic-dziecko są napięte, stanowi to czynnik ryzyka dla długoterminowych trudności dziecka w różnych aspektach.
Babinski powiedziała, że najlepsze rezultaty występują, gdy rodzice i nauczyciele pracują razem, aby znaleźć sposoby radzenia sobie z różnymi zachowaniami i przyczynianiem się do sukcesu dziecka. Może to obejmować wyznaczanie limitu czasu (np. na oglądanie telewizji) lub nagród (np. za wykonane zadania) dla młodszych dzieci lub wskazówek dotyczących organizacji, planowania i dotrzymywania terminów dla starszych.
Rodzice, którzy są w stanie zmniejszyć własne trudności emocjonalne i zwiększyć pewność siebie w radzeniu sobie z dzieckiem, które ma ADHD, często stwierdzają, że ogólny klimat w rodzinie poprawia się w odczuciu wszystkich jej członków.