Jak przyspieszyć gojenie strupa?

Jak szybko pozbyć się strupka? Odpowiedź wydaje się bardzo prosta – wystarczy zdrapać go z powierzchni rany. Wiele osób tak postępuje, nieświadomie zaburzając naturalne procesy gojenia się rany. Skutkiem zbyt szybkiego pozbycia się strupa może być nie tylko widoczna przez długi czas blizna, ale także infekcja bakteryjna, bo strup skutecznie chroni naruszone tkanki przed zakażeniem szkodliwymi drobnoustrojami.

Co to jest strup?

Strup to reakcja naskórka na uszkodzenie. Kiedy człowiek się zrani, a ciągłość skóry zostaje przerwana, pojawia się otwarta rana, która sygnalizuje uszkodzenie skóry. Gdy krwawienie ustanie, rana się zaczyna zasklepiać i w ten sposób powstaje strup - w miejscu rany widnieje zaschnięty płyn surowiczy. Takich strupów nie należy zdrapywać, by sobie nie zaszkodzić, bo naruszając zamkniętą ranę, możemy narazić się na infekcję bakteryjną. Dodatkowo, stanowi to przeszkodę w procesie gojenia rany.

Jak powstaje strup?

Kiedy skóra zostaje uszkodzona, rozpoczyna się proces zapalny, który ma na celu pobudzenie produkcji i migracji komórek do miejsca zranienia. W przypadku np. otarcia skóry, które nie powoduje krwawienia, na powierzchni uszkodzonego obszaru zaczyna wydzielać się płyn surowiczy, który pełni funkcję „opatrunku”; w przypadku głębszych uszkodzeń skóry, które powodują krwawienie, rana zasklepia się dzięki procesowi krzepnięcia. Tak właśnie tworzą się na skórze strupy, które często traktujemy z wrogością, zdrapując zasklepiony płyn surowiczy lub krew. Takie rany mogą być trudno gojące, ale tym bardziej nie należy ich rozdrapywać, bo takie zachowanie niszczy procesy naprawcze. Może również wywołać zakażenie rany.

Strupy mogą tworzyć się także na błonach śluzowych np. w nosie. Powstają wskutek mechanicznych uszkodzeń nabłonka oraz stanów zapalnych, które mogą być powodowane m.in. przez wrastające włosy w nosie.

Dlaczego zdrapywanie strupów to zły pomysł?

Strupy nie powstają na skórze po to, by nas szpecić. Ich zdrapywanie nie jest dobrym pomysłem, ponieważ w ten sposób możemy naruszyć ranę, doprowadzić do jej ponownego otwarcia i do tego, że nastąpi zakażenie bakteryjne. W takiej sytuacji rana zaczyna się jątrzyć, a jej wyleczenie jest trudne. Często konieczne jest wdrożenie antybiotyku, by nie doprowadzić do rozprzestrzenienia infekcji bakteryjnej.

W obrębie rany mogą pojawić się pęcherzyki wypełnione ropną treścią, co oznacza nadkażenie bakteryjne. Niekiedy pojawia się również biały nalot lub brzydki zapach z rany. To wszystko stanowi wskazanie do wizyty u lekarza.

Warto jednak podkreślić, że częsta zmiana opatrunków i dokładne oczyszczenie uszkodzonej powierzchni skóry, przyspiesza gojenie ran. Jeśli dbamy o higienę zranionego miejsca, nie powinno się wydarzyć nic złego. Dotyczy to wszystkich ran, nawet takich (a może szczególnie takich), które nazywane są trudno gojące.

Oczyszczenie rany i jej zdezynfekowanie działa antybakteryjnie i nie hamuje mechanizmów ochronnych skóry. Założenie opatrunku z kolei chroni ranę przed kolejnymi uszkodzeniami i sprzyja procesom gojenia. Pomaga również osłonić delikatne tkanki przed działaniem szkodliwych czynników zewnętrznych.

Czy zrywać strup?

Strupy nie tworzą się bez przyczyny. To dzięki nim uszkodzona skóra może zostać zabezpieczona przed zakażeniem bakteryjnym oraz inwazją innych patogenów. Strup to stopniowo odpadająca (w miejscu wyleczenia uszkodzenia) osłona rany, której nie powinniśmy usuwać. W większości przypadków strup pozostaje na skórze kilka dni, jednak w sytuacji, gdy ciągle się go pozbywamy, przedłużamy proces gojenia i możemy doprowadzić do pojawienia się problematycznych blizn. Warto pamiętać, że gojenie ran to proces, który wymaga czasu. Nie da się go przyspieszyć, a próbując to zrobić na własną rekę, nieopatrznie możemy sobie zaszkodzić.

Ważne: nie powinno się zdrapywać strupów, bo grozi to zakażeniem rany oraz znacząco przedłuża proces gojenia się uszkodzonych tkanek. Pozbycie się strupa w celu poprawy wyglądu może skutkować poważnymi problemami.

Jak przyspieszyć gojenie strupa?

Aby przyspieszyć gojenie ran, warto zadbać o dokładnie oczyszczenie rany. Prawidłowe oczyszczenie rany wspiera procesy naprawcze, które zachodzą w skórze. Oczyszczając ranę, należy pamiętać, że równie ważnym krokiem jest osuszenie skóry. Należy wysuszyć powierzchnię rany, a dopiero później dokładnie ją zdezynfekować, by nie rozwinęło się zakażenie rany.

Jak oczyszczać ranę?

Rany cięte należy oczyszczać za pomocą soli fizjologicznej lub wody utlenionej. W przypadku zranienia się nożem (np. w kuchni), warto umyć rękę pod bieżącą zimną wodą, by obkurczyć naczynia krwionośne. Później należy oczyścić ranę i ją zdezynfekować. Następnie konieczne jest założenie sterylnego opatrunku, który uniemożliwi przeniknięcie bakterii do uszkodzonej skóry. Proces regeneracji wymaga czasu, ale najczęściej rana cięta (niezbyt głęboka) zasklepia się w ciągu kilku dni. Jeśli rana jest głębsza, a nam nie udaje się samodzielnie zatamować krwawienia, wymaga szybkiej internwencji lekarskiej. Być może konieczne okaże się szycie rany.

Otwarte rany wymagają szybkiej interwencji lekarza. Trzeba zgłosić się na izbę przyjęć do najbliższego szpitala, by rana została zszyta. Rany szyte pielęgnuje się nieco inaczej – na początku szwów nie należy dotykać, ale po 2 lub 3 dobach (w zależności od wskazań lekarskich) trzeba je regularnie przemywać. Aby przyspieszyć gojenie rany szytej, dobrze jest sięgnąć po szare mydło, które bardzo dobrze działa na skórę, łagodząc stany zapalne i wspomagając odnowę naskórka. Dobrze sięgnąć też po preparaty mające zabezpieczyć skórę przed otarciami naskórka i dodatkowymi uszkodzeniami.

W przypadku ran, które powstają w wyniku otarć naskórka, wystarczy dokładne oczyszczenie rany i osuszenie powierzchni płynu wysiękowego, a następnie przyklejenie plastra z opatrunkiem. Otarcia naskórka leczą się dość szybko i nie powodują większych dolegliwości bólowych. Takie rany najszybciej się goją i nie powinny też pozostawić po sobie szpecących strupów czy blizn.

Jak szybko pozbyć się strupa po pryszczu?

Trądzik to jedna z przyczyn pojawiania się na twarzy strupów. W tym przypadku ich zdrapywanie jest wyjątkowo niebezpieczne, bo niszczy procesy naprawcze i może spowodować pojawienie się trudnych do usunięcia blizn potrądzikowych. Zdrapywanie strupów po pryszczach oraz wyciskanie krost to częste przyczyny nadkażeniu bakteryjnego, które może wymagać długotrwałego leczenia. Proces gojenia takich ran i blizn jest bardzo długi i trudny.

Zdecydowanie lepszą metodą leczenia trądziku jest stosowanie kosmetyków, które łagodzą stan zapalny i odnawiają naskórek. Mają one właściwości przeciwbakteryjne, łagodzą reakcję zapalną i zwalczają liczne bakterie. Warto też pamiętać o nawilżaniu skóry kosmetykami przeznaczonymi do pielęgnacji cery trądzikowej lub odwodnionej (bo skóra trądzikowa często jest odwodniona).

Jak szybko pozbyć się strupa po opryszczce?

Opryszczka to kolejna z częstych przyczyn powstawania strupów w obrębie twarzy. Zwykle pojawia się na wargach, jednak infekcja może pojawić się także na brodzie, w okolicy nosa, oka i na błonach śluzowych. Strupów po opryszczce nie należy zrywać – trzeba spokojnie poczekać do momentu, gdy same odpadną. Co więcej, zmian opryszczkowych nie powinniśmy nigdy dotykać dłońmi, bo możemy w ten sposób łatwo przenieść wirusy na inne obszary twarzy.

W przypadku ran, które powstają na skutek opryszczki, należy sięgnąć po preparaty przeznaczone do zwalczania tego rodzaju infekcji skórnej. Pomagają one wysuszyć powierzchnię rany, a jednocześnie przyspieszają gojenie rany.

Na strupy po opryszczce dobrze sprawdzają się również plastry silikonowe lub maści z silikonami, które zabezpieczają uszkodzoną skórę.

Strupki w nosie – jak leczyć?

Dość powszechnym problemem są też strupki w nosie. Tworzą się one podczas kataru, po usuwaniu owłosienia w nosie oraz w wyniku przesuszenia śluzówki nosa. W tym przypadku ich zdrapywanie jest szczególnie niebezpieczne, bo zakażenia bakteryjne w obrębie błony śluzowej nosa mogą doprowadzić m.in. do utworzenia się ropni w mózgu. Dzieje się tak z powodu połączenia okolicy nosa i mózgu wspólnymi naczyniami krwionośnymi, którymi bakterie swobodnie przemieszczają się wraz z krwią, kolonizując kolejne obszary ciała.

Podsumowując, szybie pozbycie się strupa nie jest najlepszym pomysłem. Pełni on ważną funkcję i pozwala na szybkie gojenie się ran, otarć i zadrapań. Jeżeli ciągle zdrapujemy strupy, to musimy liczyć się z tym, że będą one uporczywie nawracać, bo odkryta powierzchnia uszkodzonej skóry znowu pokryje się krwią lub płynem surowiczym.

W przypadku strupów na twarzy, w nosie, strupów po opryszczce i innych uszkodzeniach skóry o różnym podłożu, nie powinniśmy w żaden sposób przyśpieszać ich odpadania. Kiedy rana się wygoi, strup sam odpadnie, odsłaniając odbudowaną skórę.

Ważne: z ogromnym zagrożeniem dla zdrowia może wiązać się usuwanie strupów na ranach operacyjnych i oparzeniach. W tym przypadku proces gojenia jest znacznie dłuższy, a usunięcie strupa może doprowadzić do poważnych powikłań.

Jak wygoić strup?

Strupa nie należy zdrapywać ani go ruszać. Jeśli krew w ranie zasycha, a na powierzchni uszkodzonej skóry widać zaschnięty płyn surowiczy, warto regularnie dezynfekować skórę i zmieniać opatrunki. To przyspiesza gojenie rany i zapobiega nadkażeniu.

Gdy rana się zasklepi, a strupek wyschnie, z czasem samoistnie odpada ze skóry. Po odpadnięciu strupa ważna jest prawidłowa pielęgnacja skóry. Powinno się ją natłuszczać i nawilżać, by odnowić jej barierę ochronną.

Czym smarować strup?

Aby wygoić strup, dobrze jest smarować powierzchnię skóry maściami zawierającymi alantoinę oraz panthenol. Działają one łagodząco na skórę, pomagają złagodzić podrażnienie. Pomocne mogą okazać się również preparaty zawierające kwas hialuronowy, które wspomagają ochronę uszkodzonej skóry.

Warto pamiętać, że uszkodzona skóra wymaga szczególnej pielęgnacji. Wilgotne środowisko sprzyja namnażaniu się bakterii i przenikaniu do rany patogenów, które mogą wywołać zakażenie bakteryjne. Częsta zmiana opatrunków, a także dokładne dezynfekowanie rany mogą jednak temu zapobiec. Do przemywania rany sprawdza się zwykła woda utleniona lub preparat działający antybakteryjnie.