Badania skuteczności preparatu prowadzono na makakach. Okazało się, że małpy, które otrzymały dawkę szczepionki i zastrzyki przypominające, wykazywały znacznie niższe ryzyko zakażenia SHIV (o 79 proc.), czyli małpim wirusem niedoboru odporności, w porównaniu z nieszczepionymi zwierzętami. Chociaż dawki dostarczonego mRNA były wysokie, szczepionka była dobrze tolerowana i wywoływała tylko łagodne, tymczasowe działania niepożądane, w postaci utraty apetytu.
Przebieg badań nad szczepionką
Naukowcy wyjaśniają, że główna trudność w opracowaniu szczepionki przeciw wirusowi HIV polega na tym, że HIV-1 ewoluuje bardzo szybko, znacznie nawet szybciej niż wirus SARS-CoV-2. Wcześniejsze badania wykazały, że niektórzy ludzie naturalnie wytwarzają szeroko neutralizujące przeciwciała (bnAbs). Próbowano więc naśladować tę zdolność. Zauważono, że HIV-1 ma sześć podjednostek, które pomagają w zakażeniu: trzy, które przyczepiają się do komórek docelowych i trzy, które łączą się z błonami komórkowymi. Znaleziono pacjenta, który został zarażony wirusem HIV w wieku trzech lat, który miał naturalny bnAb, a tym samym ochronę przed wszystkimi podjednostkami. Naukowcom udało się wyizolować przeciwciała u tego pacjenta, które następnie wykorzystano do opracowania szczepionki. Do preparatu dodano także adiuwant – substancję chemiczną, o której wiadomo, że zwiększa odpowiedź immunologiczną.
Co to jest AIDS?
Nieleczone zakażenie wirusem HIV jest bezpośrednią przyczyną zespołu nabytego niedoboru odporności, czyli AIDS. Po przedostaniu się do organizmu wirus HIV zaczyna się rozmnażać. Jest to pierwszy okres zakażenia HIV. Początkowe objawy choroby są porównywane z grypą. Występują w ciągu 2 do 6 tygodni od zakażenia. Kolejnym etapem zakażenia wirusem HIV jest faza utajenia. Może trwać nawet 8-10 lat. W tym okresie właściwie nie występują u chorego żadne dolegliwości, osoba zakażona czuje się dobrze. W ostatniej fazie choroby, gdy rozwija się AIDS, stężenie limfocytów sukcesywnie się zmniejsza, osiągając wartości stanowiące zagrożenie życia. Dostępne leki poprawiły jakość życia osób żyjących z HIV, jednak nie są w stanie całkowicie pokonać infekcji. Spowalniają jedynie rozwój choroby oraz pozwalają zachować w miarę dobrą kondycję zakażonej osobie.
Czytaj też:
COVID-19, małpia ospa i HIV w tym samym czasie. Ten przypadek zadziwił lekarzy