Nadwzroczność to wada wzroku, która występuje bardzo często, także u dzieci. Polega na nieostrym widzeniu obiektów, które znajdują się blisko. Dziecka lub osoba dorosła muszą mrużyć oczy, by zobaczyć to, co znajduje się przed nimi (np. przedmiot czy tablicę z napisami). Natomiast doskonale widzą to, co znajduje się dalej.
Czym jest nadwzroczność?
Nadwzroczność to jedna z najczęstszych wad wzroku. Wada pojawia się, gdy obraz powstaje nie na siatkówce oka (tak jak powinien), ale w innym miejscu. Jej przyczyną u dzieci jest niewłaściwa budowa gałki ocznej. U osób dorosłych dalekowzroczność często związana jest z wiekiem. Pojawia się zwykle po 40. roku życia, gdy jakość wzroku zaczyna się pogarszać. Często dotyczy również seniorów.
Objawy
Nadwzroczność często rozwija się, nie powodując początkowo żadnych objawów. Z czasem jednak zaczynają pojawiać się problemy z widzeniem. O tym, że dzieje się coś nieprawidłowego, mogą świadczyć częste bóle głowy czy bóle gałek ocznych.
Z czasem dalekowzroczność powoduje zamazywanie się przedmiotów i rzeczy, znajdujących się w bliskiej odległości. By je zobaczyć, dziecko lub osoba dorosła, muszą mrużyć oczy i wyostrzać wzrok. To znak, że trzeba udać się do okulisty, by zbadać wzrok.
Jak rozpoznać dalekowzroczność u dziecka?
Gdy dziecko ma problem z prawidłowym widzeniem, może zacząć zachowywać się w sposób nietypowy. Najczęściej nie chce bawić się przedmiotami, które wymagają skupienia. Może odmawiać grania w gry planszowe, rysowania, malowania farbami czy lepienia plasteliną. Dzieci w wieku wczesnoszkolnym mogą również nie chcieć uczyć się czytać. Niechęć ta najczęściej nie jest spowodowana brakiem zainteresowania nauką, ale problemami z widzeniem.
Nadwzroczności może towarzyszyć również tzw. zespół leniwego oka. Pojawia się on, gdy jedno oko pracuje wydajniej niż drugie, co może być spowodowane wadami anatomicznymi lub niewłaściwym wykształceniem nerwu wzrokowego.
Leczenie
Aby poprawić widzenie, w przypadku nadwzroczności najczęściej zaleca się noszenie soczewek kontaktowych lub okularów, które mają soczewki skupiające. Oprócz tego inne jest postępowanie w przypadku dzieci, a inne w przypadku dorosłych.
Leczenie u dzieci
Dzieciom zaleca się ćwiczenia wzroku. Należą do nich między innymi czytanie tekstów położonych do góry nogami albo czczionek różnej wielkości. Regularne wykonywanie takich ćwiczeń pozwala zatrzymać rozwój wady wzroku.
Niekiedy nadwzroczności u dzieci towarzyszy również zez zwany akomodacyjnym. Aby go wyleczyć konieczne jest regularne wykonywanie ćwiczeń w domu i noszenie okularów zaleconych przez okulistę. Niezbędne są również częste wizyty kontrolne, które pomogą ocenić, czy wada się nie pogarsza.
Leczenie u dorosłych
Dorosłym z kolei zaleca się noszenie specjalnych okularów, które są nazywane plusami. Pomaga to poradzić sobie z niewyraźnym widzeniem bliskich obiektów i wyostrzyć wzrok. Okulary są dobierane indywidualnie do pacjenta w zależności od jego wady wzroku.
Niektórych pacjentów kwalifikuje się również do leczenia operacyjnego, które może trwale wyleczyć wadę wzroku. Najczęściej są to zabiegi laserowe, m.in. LASEK czy fotokeratektomia refrakcyjna, które pozwalają zmienić kształt rogówki. Takie zabiegi wykonywane są tylko u niektórych pacjentów, którzy nie cierpią na dodatkowe dolegliwości. Dyskwalifikujący do zabiegu laserowego jest m.in. zespół suchego oka.
Nie przeprowadza się ich w przypadku dzieci, gdzie często nadwzroczność jest fizjologiczna i mija wraz z wiekiem, gdy gałka oczna całkiem się rozwinie.
Czytaj też:
Astygmatyzm. Co to jest i jak go rozpoznać? Objawy