Z medycznego punktu widzenia podwójna depresja jest to współistnienie trwałych zaburzeń depresyjnych (PDD) i dużych zaburzeń depresyjnych (MDD). Podwójna depresja występuje wtedy, gdy masz PDD i rozwija się MDD. Te dwa rodzaje depresji mają wiele wspólnych objawów. Ogólnie rzecz biorąc, MDD jest ciężką formą depresji, podczas gdy PDD to przewlekła depresja o niższym stopniu nasilenia. Literatura medyczna nie uwzględnia podwójnej depresji jako oficjalnej diagnozy. Jeśli masz „podwójną depresję”, twój lekarz zdiagnozuje współistniejące PDD i MDD, ale nadal można nazwać to podwójną depresją.
Czytaj też:
Pandemia. Ludzie przeżywają właśnie „żałobę po świecie, który znali”
Jakie są symptomy podwójnej depresji?
Uporczywe zaburzenie depresyjne
PDD to stosunkowo nowa jednostka diagnostyczna. Kiedyś nazywano to dystymią lub przewlekłą dużą depresją. Oto kryteria rozpoznawania PDD:
- dorośli: nastrój depresyjny przez co najmniej 2 lata
- dzieci i młodzież: nastrój depresyjny przez co najmniej 1 rok
- objawy nie ustąpiły jednorazowo dłużej niż na 2 miesiące.
Ponadto musisz mieć co najmniej dwa z tych objawów:
- słaby apetyt lub zbyt duży
- bezsenność lub zbyt dużo snu
- zmęczenie lub niski poziom energii
- niska samoocena
- słaba koncentracja i problemy z podejmowaniem decyzji
- poczucie beznadziejności.
Ponieważ PDD jest stanem długotrwałym, może nie być dla ciebie teraz oczywiste, że można to odczuwać w inny sposób. Możesz nawet przypisać to swojej osobowości, ale to nie jest od ciebie zależne i nie jest to twoja wina. To zaburzenie, które można leczyć. Często występują współistniejące zaburzenia, które mogą obejmować:
- niepokój
- dużą depresję
- zaburzenia osobowości
- zaburzenia związane z zażywaniem substancji.
Ciężkie zaburzenie depresyjne
MDD to zaburzenie nastroju, które powoduje intensywne, trwałe uczucie smutku i ogólną utratę zainteresowania życiem. Ma głęboki wpływ na to, jak się czujesz i zachowujesz. Kryteria rozpoznania obejmują co najmniej pięć z poniższych objawów, występujących na przestrzeni 2 tygodni. Jednym z objawów występujących w tym przypadku to utrata zainteresowania, utrata przyjemności lub przygnębienie. Inne to:
- nastrój depresyjny (lub drażliwość u dzieci i nastolatków)
- zmniejszone zainteresowanie lub utrata przyjemności z większości rzeczy
- zmiany apetytu lub wagi
- bezsenność lub zaspanie
- zmienione lub spowolnione ruchy ciała
- brak energii i zmęczenie
- poczucie bezwartościowości lub winy
- spowolnione myślenie lub trudności z koncentracją i podejmowaniem decyzji
- nawracające myśli o śmierci lub samobójstwie, planowanie samobójstwa lub próba samobójcza.
Aby MDD mogło być rozpoznane, objawy te nie mogą być wyjaśnione działaniem jakiejkolwiek substancji lub innym schorzeniem. Nierzadko zdarza się, że ktoś, kto miał poważny epizod depresyjny, doświadcza też kolejnego w ciągu swojego życia. Duża depresja jest poważnym zaburzeniem, ale można ją leczyć.
Czytaj też:
Jak utrata węchu i smaku w COVID-19 wpływa na zdrowie psychiczne?
Podwójna depresja – objawy
PDD jest stanem przewlekłym. Zwykle nie obejmuje wyraźnych epizodów depresji. Objawy dużej depresji są potężne, a kiedy uderzą, prawdopodobnie rozpoznasz je jako wykraczające poza normę. Jeśli tak się stało, nie jesteś sam. Większość osób z PDD ma co najmniej jeden epizod dużej depresji w swoim życiu.
Objawy podwójnej depresji różnią się w zależności od osoby. Twoje objawy PDD mogą się nasilać, zwłaszcza obniżony nastrój i poczucie beznadziejności. Codzienne życie z PDD, które już jest trudne, może stać się jeszcze większym wyzwaniem.
Możesz też doświadczyć stanów takich, jak:
- poważna pustka, poczucie winy lub bezwartościowości
- niewyjaśnione fizyczne bóle lub ogólne uczucie choroby
- spowolnione ruchy ciała
- myśli o samookaleczeniu
- powtarzające się myśli o śmierci lub samobójstwie
- planowanie samobójstwa.
Są to oznaki, że powinieneś natychmiast szukać pomocy.
Czytaj też:
Depresja poporodowa może trwać nawet 3 lata