Kiedy dzieci rezygnują z jedzenia. Czy altruizm zaczyna się w niemowlęctwie?

Kiedy dzieci rezygnują z jedzenia. Czy altruizm zaczyna się w niemowlęctwie?

Dodano: 
Słodycze w diecie dziecka
Słodycze w diecie dziecka Źródło: Shutterstock / Sharomka
Wyobraź to sobie: 19-miesięczne, głodne dziecko wybiera pyszną przekąskę, ale zamiast ją szybko zjeść, daje ją dorosłemu, który również ma ochotę na tę przekąskę. Przypadek? Czy może jednak to coś oznacza?

Teraz wyobraź sobie, że dziesiątki różnych dzieci w tym samym wieku robią to samo. I to właśnie wydarzyło się w badaniu, które weryfikuje początki altruizmu u ludzi.

Dzieci „patrzyły na owoc, a potem go oddały!” – powiedział w oświadczeniu Andrew Meltzoff, współdyrektor Institute for Learning & Brain Sciences na University of Washington. „Uważamy, że jest to rodzaj dziecięcej wersji altruistycznej pomocy”. Naukowcy przebadali prawie 100 dzieci w wieku 19 miesięcy, kiedy to wiele dzieci zaczyna mieć napady złości, zwłaszcza gdy odmawia im się czegoś.

Czytaj też:
Stewia i aspartam w ciąży a zdrowie dziecka

Kiedy zaczyna się altruizm?

Badania pokazują, że dzielenie się żywnością występuje wśród dorosłych naczelnych, takich jak szympansy. Robią to, gdy są wśród bliskich krewnych lub gdy myślą, że przyniesie im to korzyści poprzez wzmocnienie relacji z innymi szympansami spoza ich wewnętrznego kręgu. Jednak ludzie często też okazują reakcje na głodnych, czy to poprzez banki żywności, zbieranie funduszy, czy dzielenie się przekąskami lub lunchem.

„My, dorośli, pomagamy sobie nawzajem, gdy widzimy drugiego w potrzebie, i robimy to, nawet jeśli jest to wyrzeczeniem dla samego siebie. Więc przetestowaliśmy korzenie tego mechanizmu u niemowląt” – powiedział główny autor Rodolfo Cortes Barragan, badacz z tytułem doktora Institute for Learning & Brain Sciences.

Wykorzystując ulubione owoce dziecka, takie jak jagody, banany i winogrona, w badaniu sprawdzono, czy niemowlęta spontanicznie, bez pytania, oddadzą swoje jedzenie zupełnie obcej osobie. Każdemu dziecku, siedzącemu naprzeciwko dorosłego, pokazano kawałek owocu, który następnie delikatnie podrzucono na tacę na podłodze w zasięgu dziecka, ale poza zasięgiem badacza. Jeśli dziecko było w grupie kontrolnej, badacz nic nie zrobił i nie okazał emocji. Jeśli dziecko było w grupie testowej, zwanej „Begging Experimenter Group”, badacz wydawał się przypadkowo rzucić owoc, a następnie bezskutecznie próbował po niego sięgnąć.

Według badań ponad połowa dzieci w grupie testowej, najwyraźniej powodowana oczywistym pragnieniem osoby dorosłej na smakołyk, podniosła owoc i podała go dorosłemu. Tylko 4% dzieci w grupie kontrolnej zrobiło to samo.

Niemowlęta oddawały jedzenie nawet wtedy, gdy były głodne

Drugi eksperyment przeprowadzono z inną grupą 19-miesięcznych dzieci. Tutaj dzieci były badane w czasie posiłku lub przekąski, kiedy były głodne. To, zdaniem naukowców, podniosło stawkę i wpłynęło na motywację dzieci do zatrzymywania owoców dla siebie. Właśnie tak zrobiły dzieci w grupie kontrolnej. Ale 37% badanej grupy, która uważała, że ​​dorosły jest głodny, podniosła owoc i oddała go.

Jednakże, jak powiedział psycholog Mark Strauss, który kieruje Centrum Rozwoju Niemowląt i Małych Dzieci na Uniwersytecie w Pittsburghu, naprawdę nie wiadomo, czy różnice między obiema grupami mają związek z jedzeniem. Może się zdarzyć, że małe dzieci uznają, że dorosły nie chciał upuścić jedzenia i są pomocne.

Czytaj też:
Mleko? Tylko pełnotłuste, zwłaszcza dla dzieci

Źródło: edition.cnn.com