Według pracy, opublikowanej w czasopiśmie Psychiatry Research i opartej na 15 530 respondentach w Wielkiej Brytanii, praca i życie z partnerem są istotnymi czynnikami ochronnymi przed ogólnymi zaburzeniami psychicznymi i samotnością w krajach rozwiniętych.
Chociaż wcześniej przeprowadzono badania, dotyczące określonych zaburzeń związanych z koronawirusem, takich jak lęk, depresja i bezsenność, przed tymi badaniami nadal niewiele wiemy o szerszym psychologicznym wpływie pandemii na szerszą populację. „Skupienie się jedynie na konkretnych zaburzeniach nie docenia obciążeń psychiatrycznych pandemii w bardziej subtelnych formach i pomija potrzeby opieki psychiatrycznej osób, które nie zostały zdiagnozowane klinicznie” – mówi badanie.
Problemy psychiczne w dobie pandemii
Badanie mierzy ogólne zaburzenia psychiczne na podstawie 12 pozycji w szeroko akceptowanym Ogólnym Kwestionariuszu Zdrowia, który analizuje czynniki od objawów lęku depresyjnego przez pewność siebie do ogólnego szczęścia, a samotność została oceniona na podstawie pytania z angielskiego Longitudinal Study on Aging na temat tego, jak często respondenci czuli się samotni w ciągu ostatnich czterech tygodni.
Samotność wiąże się z długoterminowymi skutkami zdrowotnymi, w tym śmiertelnością z jakiejkolwiek przyczyny, dlatego w polityce zdrowia publicznego należy zdawać sobie sprawę z (zdrowotnych) konsekwencji środków kontroli choroby.
Badanie wykazało, że 29,2 procent wszystkich respondentów (reprezentujących ogólną populację brytyjską) uzyskało ocenę „4” („przypadkowość” lub kliniczny próg skierowania) lub więcej w pięciostopniowej skali dla ogólnych zaburzeń psychicznych, podczas gdy 35,86 procent respondentów czasami lub często czuje się samotny; dalsza analiza wyników wykazała, że osoby z objawami koronawirusa częściej miały takie zaburzenia lub czuły się samotne.
„Ludzie z obecnymi lub wcześniejszymi objawami COVID-19 byli prawdopodobnie bardziej narażeni na ogólne zaburzenia psychiczne, ponieważ bardziej obawiają się infekcji, a ich większa samotność może odzwierciedlać fakt, że byli odizolowani od rodziny i przyjaciół” – mówi współautor Senhu Wang z Centre for Business Research w Cambridge Judge.
Kobiety i młodzież (w wieku 18–30 lat), którzy udzielili odpowiedzi, byli znacznie bardziej narażeni na ogólne zaburzenia psychiczne i samotność, co według badania może odzwierciedlać fakt, że w porównaniu z osobami starszymi życie społeczne i gospodarcze tych młodych ludzi jest bardziej zakłócone przez kryzys zdrowia publicznego.
Badania wykazały, że zarówno praca, jak i życie z partnerem są „istotnymi czynnikami ochronnymi”.
Czytaj też:
Zakażenie COVID-19: Medytacja i joga jako leczenie wspomagające?