Dodanie wenetoklaksu, inhibitora BCL-2, do azacytydyny spowodowało, że mediana przeżycia wyniosła 14,7 miesiąca w porównaniu z 9,6 miesiąca u pacjentów otrzymujących samą azacytydynę. Ponadto 66,4% pacjentów otrzymujących terapię skojarzoną osiągnęło całkowitą remisję, podczas gdy sama azacytydyna pozwoliła osiągnąć wskaźnik całkowitej remisji na poziomie 28,3%.
Czytaj też:
Medyczna marihuana zabija komórki rakowe? Nowe badania
Ogromny sukces terapii skojarzonej
Odpowiedzi na leczenie były zarówno szybkie, jak i trwałe: 43% pacjentów w grupie terapii skojarzonej wykazywało odpowiedź na leczenie w pierwszym cyklu, a obserwowana mediana czasu trwania remisji wynosiła 17,5 miesiąca.
Chociaż nie ma jeszcze wiarygodnego standardowego schematu leczenia ostrej białaczki szpikowej, wielu pacjentów otrzymuje chemioterapię i / lub przeszczep komórek macierzystych. Jednak nie wszyscy pacjenci kwalifikują się do tych terapii.
– Duża część pacjentów z ostrą białaczką szpikową, w tym osoby w wieku powyżej 75 lat lub osoby z chorobami współistniejącymi, nie wykazuje tolerancji wobec istniejących strategii leczenia, a pacjenci z ostrą białaczką szpikową, którzy nie kwalifikują się do intensywnej chemioterapii, często mają złe rokowania – powiedziała dr Courtney D. DiNardo, główny badacz i profesor nadzwyczajny w dziedzinie białaczki. – Rozpoczęliśmy badanie VIALE-A, aby ocenić, czy możemy bezpiecznie zastosować terapię skojarzoną w leczeniu tej populacji pacjentów.
W tym badaniu 431 pacjentów przydzielono losowo w stosunku 2:1 do grupy otrzymującej połączenie wenetoklaksu i azacytydyny lub azacytydyny z placebo. Głównym celem była ocena, czy połączenie poprawia wskaźniki przeżycia w porównaniu z azacytydyną, a ponadto, aby zbadać bezpieczeństwo terapii skojarzonej.
Czytaj też:
Pokarmy o najwyższej zawartości aspiryny. Czy chronią przed rakiem?
Połączenie nie tylko bezpieczne, ale i skuteczne
Otrzymane wyniki pokazują, że połączenie wenetoklaksu i azacytydyny ma profil bezpieczeństwa podobny do profilu bezpieczeństwa obu leków oddzielnie. Najczęstszymi zdarzeniami niepożądanymi zarówno w grupie eksperymentalnej, jak i grupie otrzymującej placebo były objawy hematologiczne i żołądkowo-jelitowe. Ogólnie rzecz biorąc, wskaźniki zdarzeń niepożądanych były spójne między dwiema leczonymi grupami, chociaż większą częstość neutropenii (42% w porównaniu z 29%) i gorączką neutropeniczną (42% w porównaniu z 19%) obserwowano w przypadku leczenia skojarzonego w porównaniu z azacytydyną i placebo.
– Główne zdarzenia niepożądane obserwowane w przypadku azacytydyny i wenetoklaksu są związane ze zwiększoną cytopenią, w tym neutropenią i zakażeniami związanymi z neutropenią – powiedziała DiNardo. – Kluczowe wytyczne dotyczące postępowania obejmują przerwy w dawkowaniu między cyklami, aby umożliwić m.in. stosowanie czynnika stymulującego tworzenie kolonii granulocytów jako środka pomocniczego w celu poprawy liczby neutrofili, gdy pacjent jest w remisji.
Badania te prawdopodobnie odmienią schematy leczenia niektórych grup pacjentów z ostrą białaczką szpikową. Potrzebne są dodatkowe badania, aby ocenić, w jaki sposób nowe terapie, w tym terapia skojarzona, mogą poprawić wyniki u wszystkich pacjentów z ostrą białaczką szpikową.
– Chociaż ta kombinacja stanowi kluczowy postęp w terapii ostrej białaczki szpikowej, poprawiając zarówno wskaźniki remisji, jak i przeżycia u nowo zdiagnozowanych pacjentów z ostrą białaczką szpikową, wielu pacjentów niestety wciąż będzie miało nawroty – powiedziała DiNardo. – Nasze kolejne kroki obejmują ocenę azacytydyny i wenetoklaksu jako podstawy, na bazie której ocenia się skuteczność dodatkowych nowych środków leczniczych w populacjach szczególnie wysokiego ryzyka.
Czytaj też:
Białaczka – 5 czynników, które zwiększają ryzyko zachorowania