Ostatnio słyszymy o nowych dziedzinach badań, takich jak „neuromarketing”, „neuroestetyka” lub „neuroedukacja”. Ponieważ dziedzina neuronauki stała się obszarem, który pozwala nam lepiej zrozumieć, w jaki sposób przetwarzamy informacje, podejmujemy decyzje i co wpływa na nasz system poznawczy, marketingowcy zaczęli dodawać prefiks neuro do różnych dziedzin, aby spróbować przypisać im wiarygodność naukową. Kolejnym obszarem ostatnio dodanym do listy jest neuroarchitektura. Prawdopodobnie zastanawiasz się, jak neurobiologia i architektura są ze sobą powiązane, ale praktyka stojąca za tą koncepcją ma znaczący wpływ na nasze życie.
Neuroarchitektura to dziedzina, która bada, jak zaprojektować przestrzenie i interfejsy, które wpływają na zdrowie psychiczne, fizyczne i emocjonalne osób z nich korzystających; przestrzeń, która jest optymalnie dostosowana do psychologicznych potrzeb pracowników, mieszkańców lub konsumentów. Korzystając z modeli psychologicznych, możemy znacznie poprawić doznania i doświadczenia, a tym samym nasze samopoczucie psychiczne.
Wyspa – nie tylko trend
Doskonałym przykładem są skutki, jakie wyspa kuchenna wywiera na relacje i interakcje między członkami rodziny oraz charakter tych interakcji. Wyspa kuchenna stała się w ostatnich latach „niezbędnym” meblem, ale poza swoją estetyką i jakością projektowania ma daleko idący wpływ na jakość życia członków rodziny.
Jej unikalny projekt zachęca ludzi do siedzenia przy niej, dlatego też zachęca do interakcji, które niekoniecznie miałyby miejsce bez niej. Ponadto, jeśli przyjeżdżają goście, a jeden z gospodarzy jest zbyt zajęty w ostatniej chwili przygotowaniami w kuchni, zamiast stać lub czekać w salonie, goście zwykle mogą posiedzieć wygodnie przy lampce czerwonego wina. Wyspa kuchenna to nie tylko powierzchnia do jedzenia, ale może również służyć jako powierzchnia do gotowania. Pozwala pozostać w kontakcie siedzącym wokół ludziom i rozwijać dialog podczas przygotowywania posiłków. Wyspa sprawia, że kuchnia jest preferowanym miejscem do siedzenia zarówno dla członków rodziny, jak i gości, i zachęca do interakcji, które inaczej by się nie zdarzyły.
W ten sam sposób pokój dzienny stał się w ostatnich latach niezbędną przestrzenią. W przeciwieństwie do salonu, który ma bardziej formalny wymiar, pokój dzienny jest przestrzenią na nieformalne spotkania rodzinne. Pokoje dzienne tworzą dobrą atmosferę i pogłębiają relacje między członkami rodziny. Podczas gdy dzieci bawią się lub oglądają telewizję, możemy składać pranie, czytać lub przeglądać internet.
Projekt wpływa na nasze doświadczenie
Jednym z popularnych trendów, który zaobserwowano w restauracjach w ostatnich latach, jest trend „przezroczystej kuchni” lub „otwartej kuchni”, który umożliwia gościom podgląd procesu gotowania. Ten trend odzwierciedla zmianę w naszym myśleniu o restauracjach. To przejście od koncepcji, w której przygotowywanie potraw odbywa się za „zamkniętymi drzwiami” gdzie wszystko, co się tam dzieje, jest wyłączną sprawą szefa kuchni, do koncepcji, która podkreśla proces przygotowania i staje się częścią doświadczenia. Przezroczysta kuchnia przekazuje komunikat. Doświadczenie nie zaczyna się już od podania naczynia na stół. Doświadczenie zaczyna się, gdy tylko stopa zostanie postawiona w restauracji.
Nie jest to jednak tylko trend projektowy. Restauracje z otwartą kuchnią zwiększają doznania gości, proces przygotowawczy staje się częścią wrażeń odwiedzających i tworzy głębokie poczucie więzi z miejscem. Kuchnia, która niegdyś była postrzegana jako zamknięta, gorąca i przepełniona potem i mieszaniną różnych, nie zawsze przyjemnych zapachów przestrzeń ze zmywarkami do naczyń i skórkami ziemniaczanymi, stała się częścią elementu projektu, który przekazuje szczerość i podnosi świadomość jakości i świeżości żywności.
Czytaj też:
Niedoceniony problem kwarantanny – zanik aktywności fizycznej wśród dzieci
Pomimo wielkich nadziei trend „otwartej przestrzeni” był odwrotny
W ostatnich latach otwarta przestrzeń staje się trendem, na który szybko zaczęły reagować różne firmy. Wiele dużych korporacji przerobiło projekt swojego biura, aby pomieścić nowo pożądane otwarte przestrzenie robocze. Pomimo dogłębnego procesu myślenia, który leżał u podstaw procesu projektowania, trend otwartej przestrzeni nie tylko nie przyniósł pożądanych rezultatów, ale wręcz przeciwnie. Stwierdzono, że jakość interakcji społecznych na otwartej przestrzeni jest niska. Jak na ironię, w porównaniu do pracowników otwartej przestrzeni, ci, którzy pracują z domu, są w stanie utrzymać lepsze relacje społeczne ze swoimi współpracownikami.
Ideą otwartej przestrzeni było to, że usunięcie ścian miało zachęcić pracowników do interakcji i współpracy, a także przekazać komunikat o równości pracowników i menedżerów, ale chociaż fizyczna bliskość zachęca do przyjaźni, zbyt duża bliskość powoduje szkody. Brak prywatności wywołał efekt bumerangu. W rezultacie pracownicy zaczęli się zamykać i ignorować otoczenie, większość z nich siedziała ze słuchawkami, nawet nie odtwarzając muzyki. Nawiązanie przyjaźni opiera się na wzajemnym zaufaniu, które tworzy intymność, ale nie jest to możliwe, gdy jesteś stale otoczony przez swoich kolegów.
Czytaj też:
Jak dbać o aktywność całej rodziny w małym mieszkaniu?