Antydepresanty to leki psychotropowe o silnym działaniu na układ nerwowy. Pozwalają one wyrównać poziom neuroprzekaźników mózgowych, które wpływają na nasz nastrój oraz samopoczucie. Niedobory kluczowych neurotransmiterów m.in. dopaminy i serotoniny wywołują zaburzenia depresyjne oraz mogą powodować inne objawy np. napady lęku, bezsenność i chroniczne zmęczenie.
Farmakologiczne leczenie depresji
Objawy zaburzeń depresyjnych wymagają konsultacji z psychologiem lub psychiatrą i wdrożenia odpowiednio dobranego leczenia, które pozwala znieść uciążliwe i utrudniające normalne funkcjonowanie dolegliwości. Leczenie trwa od kilku do kilkunastu miesięcy i wymaga bezwzględnego przestrzegania dawkowania leków oraz ich systematycznego przyjmowania, nawet gdy objawy ustąpią, a chory poczuje się znacznie lepiej. Przerwanie kuracji lub zmniejszenie dawek leków bez zgody lekarza skutkuje szybkim nawrotem choroby.
Nieleczona depresja stopniowo wpływa na każdą sferę życia, uniemożliwiając normalne funkcjonowanie na polu zawodowym lub prywatnym. W większości przypadków nie wystarczy jedynie wsparcie terapeuty, choć może się wydawać, że leki na depresję są ostatecznością i stosują je tylko nieliczni pacjenci. W rzeczywistości, w większości przypadków depresji, konieczne jest stosowanie terapii farmakologicznej, która połączona jest z terapią indywidualną lub grupową.
Najpopularniejsze leki antydepresyjne
Leki antydepresyjne możemy podzielić na dwie grupy – stosowane coraz rzadziej i wywołujące wiele skutków ubocznych antydepresanty pierwszej generacji, czyli trójpierścieniowe leki antydepresyjne, a także leki drugiej generacji o znacznie mniej szkodliwym wpływie na organizm stosujących je osób. Do grupy leków antydepresyjnych drugiej generacji zaliczane są leki dwupierścieniowe, czteropierścieniowe i inne środki o skutecznym działaniu przeciwdepresyjnym, które jednocześnie nie powodują poważnego zagrożenia dla zdrowia i nie są przyczyną bardzo uciążliwych skutków ubocznych. Badania dowodzą, że w przypadku leków na depresję drugiej generacji skutki uboczne występują u mniej niż połowy stosujących je chorych.
Ważne: jednym z powodów wystąpienia skutków ubocznych kuracji antydepresantami jest samodzielne zwiększanie dawek leków oraz korzystanie w czasie ich przyjmowania z używek w postaci alkoholu i papierosów. Substancje psychoaktywne zaburzają wydzielanie neuroprzekaźników, utrudniając terapię i wpływając na pogorszenie się stanu pacjentów.
Leki antydepresyjne – skutki uboczne
Leki o działaniu przeciwdepresyjnym mają złą opinię, dlatego pacjenci obawiają się ich przyjmowania. Jest to strach nieuzasadniony, bo w przypadku stosowanych przez większość specjalistów leków drugiej generacji korzyści z ich stosowania przewyższają ewentualne negatywne skutki terapii. Jednym z częściej wymienianych skutków ubocznych kuracji antydepresantami jest ryzyko uzależnienia, jednak w przypadku prawidłowo stosowanych leków ono nie występuje. Objawy odstawienne mogą pojawić się w wyniku nadużywania leków psychotropowych przez osoby, które nie powinny ich stosować oraz w sytuacji, gdy osoba chora nagle przerwie kurację. Sposobem na uniknięcie zespołu odstawiennego jest stopniowe zmniejszanie dawek przyjmowanych leków, które zaleca się pod koniec leczenia. O tym, czy należy zmniejszyć przyjmowane dawki antydepresantów, decyduje lekarz. Do częstych skutków ubocznych stosowania antydepresantów zalicza się:
-
ból głowy,
-
nadmierną senność,
-
suchość w ustach,
-
problemy z koncentracją uwagi,
-
zaburzenia w funkcjonowaniu układu pokarmowego,
-
ból brzucha,
-
zaburzania erekcji i spadek libido,
-
przybieranie na wadze,
- drżenie mięśni i uczucie wewnętrznego rozdygotania.
Czytaj też:
Masz depresję? 35 minut ćwiczeń dziennie może ci pomóc