Mefedron – działanie i skutki przyjmowania mefedronu

Mefedron nazywany jest również 4-MMMC. Mefedron uznawany jest za narkotyk rekreacyjny, tzn. spożywany od czasu do czasu, np. podczas imprez. Mefedron, w przeciwieństwie do m. in. marihuany, nie ma zastosowania medycznego.

Czym jest mefedron?

Mefedron jest narkotykiem psychoaktywnym o działaniu podobnym do amfetaminy, ecstasy i kokainy, jednak jest od nich tańszy, a efekty jego zażywania pojawiają się już po kilku sekundach. Mefedron należy do grupy stymulantów, czyli środków silnie pobudzających oraz do empatogenów, substancji wywołujących silne reakcje społeczne. Narkotyk ten czyni nawet z osób zamkniętych w sobie ludzi otwartych na nowe kontakty, towarzyskich.

Mefedron został zsyntetyzowany już w 1929 roku, jednak na długo słuch o nim zaginął. Pierwsze wspomnienia jego nazwy z ostatnich lat pochodzą z 2007 roku, gdy zaczęto o tym narkotyku dyskutować na forach internetowych. W 2008 roku francuska policja oddała do laboratorium próbki skonfiskowanych narkotyków. Funkcjonariusze byli pewni, że to ecstasy, okazało się jednak, że mefedron. W tym samym roku pojawiły się doniesienia o zidentyfikowaniu tej substancji w wielu innych krajach europejskich.

Mefedron: zażywanie

Mefedron może być przyjmowany w kilku postaciach: tabletek, proszku, kapsułek, kryształków. Najczęściej spożywany jest donosowo bądź doustnie – poprzez rozpuszczenie tabletki w napoju lub jej połknięcie.

Mefedron – skład chemiczny i drogi przyjmowania

Mefedron to związek chemiczny, który jest pochodną katynonu. Znany jest ze swoich pobudzających właściwości stymulujących układ nerwowy. Mefedron w działaniu przypomina amfetaminę, jest to narkotyk, który silnie uzależnia psychicznie.

Mefedron: działanie i objawy zażycia

Mefedron powoduje wzrost poziomu dopaminy w organizmie, a dopamina nazywana jest „hormonem szczęścia”. Podobnie jak serotonina, której poziom również wzrasta po przyjęciu mefedronu. W jego składzie znajduje się także proenkafilina, która działa przeciwbólowo i przeciwlękowo. Po takiej dawce różnych substancji człowiek jest więc pobudzony, gotowy do działania, pewien swoich możliwości. Może długo uczyć się, pracować, bawić i nie odczuwać zmęczenia.

Po zażyciu mefedronu pojawiają się rozszerzone źrenice, poczucie siły i sprawczości. Działanie mefedronu jednak cechuje krótki czas działania. Gdy efekty znikną, pojawia się niepokój, lęk, zaburzenia pamięci.

Natomiast po zaprzestaniu zażywania mefedronu świat traci swoje narkotyczne barwy, staje się trudniejszy do zniesienia, zamiast pewności siebie pojawiają się lęk, niepokój. Z tych różnic wynika duży potencjał uzależniający mefedronu – szacuje się, że co trzecia osoba, która kiedykolwiek go spróbowała, uzależnia się od tej substancji.

Groźne skutki uboczne zażycia mefedronu

Przyjmowanie mefedronu wywołuje przyspieszone bicie serca. Pojawia się pobudzenie organizmu, zwłaszcza układu nerwowego – osoba pod wpływem mefedronu może czuć się bardziej błyskotliwa, myśleć szybciej, kojarzyć lepiej. To dlatego narkotyki tego typu kojarzy się nie tylko ze środkami zażywanymi na imprezach, ale również ze środkami, które przyjmują studenci bardzo wymagających kierunków np. prawniczych.

Po zażyciu mefedronu umysł jest pobudzony, a organizm nie czuje potrzeby wypoczynku ani spania. Mefedron powoduje rozszerzenie źrenic i pomaga w koncentracji, ale jednocześnie rozstraja układ nerwowy. Osoba zażywająca ten środek może wykazywać agresywne zachowania lub odczuwać stany lękowe. Przy dłuższym zażywaniu mogą pojawić się nawet zaburzenia depresyjne czy psychozy. Oprócz tego mefedron wywołuje silniejszy popęd płciowy.

Uzależnienie od mefedronu wywołuje zmiany temperatury ciała, znaczny spadek wagi, powoduje również zaburzenia rytmu serca. W pewnym momencie osoba uzależniona nie przyjmuje środku z powodu odczuwania przyjemności, ale dlatego że odczuwa przymus sięgnięcia po niego, bo organizm się od niego uzależnił. Zdarza się, że uzależnieni od tego środka trafiają do szpitala psychiatrycznego z zaawansowaną psychozą i silnymi zaburzeniami psychicznymi.

Mefedron a amfetamina

Mefedron to substancja, której działanie przypomina amfetaminę. Nazywana królem dopalaczy wywołuje efekty działania przypominające ecstasy. Amfetamina, podobnie jak mefedron, pobudza organizm, zwiększa koncentrację, podnosi poczucie sprawności fizycznej. Jest to jednak działanie złudne i chwilowe. Gdy efekty działania mefedronu i amfetaminy znikają, człowiek staje się zagubiony, lękliwy, senny i rozkojarzony. To skłania go do sięgnięcia po kolejną dawkę narkotyku, a stąd już tylko krok do uzależnienia.

Mefedron: skutki uzależnienia

Długotrwałe zażywanie mefedronu może prowadzić do wystąpienia paranoi, omamów, ataków paniki. Głośno było o jednym z takich przypadków w Polsce. 22-latka trafiła na oddział psychiatryczny w wyniku przyjęcia dopalacza, którego główny składnik stanowił właśnie mefedron. W szpitalu była przekonana, że personel medyczny czyha na jej życie, chce ją otruć, wywoływała więc u siebie wymioty, by tego uniknąć.

U osoby uzależnionej od mefedronu dochodzi także do zaburzenia koordynacji ruchowej, uzależnieni zapominają nawet o tym, jak wykonuje się ruchy automatyczne. Objawy uzależnienia od mefedronu w tej kwestii przypominają te charakterystyczne dla choroby Parkinsona. Ponadto, jako że będąc pod wpływem mefedronu, nie odczuwa się głodu, masa ciała osób od niego uzależnionych często ulega obniżeniu.

Mefedron nadmiernie stymuluje ośrodkowyserca układ nerwowy, co może prowadzić do bólów głowy, przyspieszenia akcji serca, bezsenności. Narkotyk wciągany przez nos powoduje krwotoki z niego, uszkadza też tkanki i wewnętrzną strukturę nosa. Narkotyk wpływa również niekorzystnie na pracę nerek, i tętnic. Osoby regularnie przyjmujące mefedron często doświadczają nudności, wymiotów, zgrzytania zębami. Narkotyk jest także czynnikiem mogącym powodować depresję. Jedno z badań opublikowanych na łamach „British Journal of Pharmacology” sugeruje, że skutki jego zażywania mogą być groźniejsze niż w przypadku MDMA.

Jak wynika z jednego z badań, przeprowadzonego wśród osób zażywających mefedron:

• 67 procent z nich doświadczyło nadmiernej potliwości
• 51 procent zażywających mefedron skarżyło się na bóle głowy
• u 43 procent wystąpiło kołatanie serca
• 27 procent doświadczyło nudności
• 15 procent miało bardzo zziębnięte, niebieskie palce

Mefedron wstrzykiwany do organizmu zwiększa ryzyko złapania infekcji, czasem tak groźnych jak HIV i wirusowe zapalenie wątroby typu C. Natomiast uszkodzenia żył powodują powstawanie ropni, zakrzepów, zgorzeli.

Zanieczyszczenia narkotyku

Na rynku dopalaczy istnieje wiele postaci narkotyków, które mogą wykazywać podobne działanie do mefedronu, ale nie są narkotykiem. To różne inne substancje, bardzo niebezpieczne, które mogą doprowadzić do poważnych skutków zdrowotnych, a nawet doprowadzić do zgonu.

W Wielkiej Brytanii zdarzały się przypadki zgonu po zażyciu mefedronu. Pojawiła się nawet nazwa śmiertelny mefedron, która ostrzega przed zażywaniem tego środka.

Mefedron a metadon

Choć nazwy są podobne, to dwie różne substancje. Mefedron, jak wspomniano na początku artykułu, nie ma zastosowania medycznego, natomiast metadon znajduje zastosowanie w lecznictwie. Należy do opiatów, czyli bardzo silnych leków przeciwbólowych, jest również stosowany w leczeniu uzależnienia od heroiny. To jej legalny substytut, podawany w ośrodkach leczenia uzależnień.

Mefedron a alkohol

Bardzo niebezpieczne jest mieszanie mefedronu z alkoholem i innymi stymulantami. Już sam narkotyk mocno obciąża organizm, po zażyciu innych substancji skutki mogą być tragiczne.

Mefedron: leczenie

Leczenie uzależnienia od mefedronu składa się z dwóch etapów. Najpierw konieczny jest detoks organizmu, oczyszczający go z tej substancji. Jako że jego objawy są niełatwe do zniesienia i powodują, że chętnie by się jednak po narkotyk znów sięgnęło, uzależnionym osobom podawane są środki farmakologiczne te objawy łagodzące i pomagające wytrwać na odwyku. Po detoksie następuje psychoterapia, której długość zależy od konkretnej osoby i jej reakcji na leczenie.

W czasie leczenia uzależnienia od mefedronu mogą być podawane leki łagodzące wynikłe na jego skutek inne problemy zdrowotne, takie jak depresja czy lęki.

Czytaj też:
Nastolatki przestają obawiać się marihuany i haszyszu. Mamy poważny problem?