Wielu rodziców zdaje sobie sprawę, że niektóre z największych wyzwań związanych z wychowywaniem dzieci mają miejsce w pierwszych latach życia malucha. Kiedy na przykład zbliżają się drugie urodziny, oznacza to etap poszukiwania niezależności wszelkimi możliwymi drogami.
Małe dzieci dopiero zaczynają rozumować. Testują swoje granice, eksperymentują ze swoją niezależnością i często doświadczają wielkich emocji, które jeszcze nie do końca są przez nie rozumiane. Często skutkuje to tym, że rodzice mają do czynienia z małymi tornadami, które są podatne na napady złości, wybredność w kwestii jedzenia, a równie często mają problemy ze snem.
Innymi słowy, niemowlę może być trudne zarówno dla rodziców, jak i innych dzieci. Ale do pewnego stopnia jest to całkowicie zdrowe zachowanie.
Jednak dla rodziców, którzy są wyczerpani i przytłoczeni sytuacją, może być to bardzo trudne. Istnieją pewne problematyczne zachowania, które mimo że normalnie są typowe, mogą stanowić o tym, że mamy do czynienia z czymś poważniejszym.
Czytaj też:
Które testy diagnostyczne możemy samodzielnie wykonać w domu?
(Nie)typowe zachowania dzieci, które mogą świadczyć o problemach
1. Napady złości
Napady złości są typowymi reakcjami małych dzieci, ponieważ mogą być tak przytłoczone dużymi emocjami, że nie wiedzą, co z nimi zrobić. Małe dzieci nie nauczyły się jeszcze regulować swoich emocji i często nie mają odpowiedniego słownictwa, aby je wyrazić.
Ale podczas gdy napady złości mogą być całkowicie odpowiednie do etapu rozwoju, przyczyny problemów krążą wokół kwestii bezpieczeństwa.
Na przykład, jeśli twoje dziecko uderza głową o ścianę, gdy jest wściekłe lub rzuca przedmiotami w innych podczas napadów, może to być powód do rozmowy z pediatrą.
Problematyczne będzie także, jeśli zauważysz, że twoje dziecko ma wiele napadów złości w ciągu dnia, które trwają kilka minut. Może to wskazywać na zaburzenie regulacji nastroju. Typowe objawy tego stanu pojawiają się u dzieci, które:
- doświadczają wielu napadów złości
- reagują na wyzwalacz w sposób wykraczający poza to, co jest normalnie rozwojowe
- mają trudności z powrotem do podstawowych zachowań.
Jednak jest to stosunkowo nowym zaburzeniem i zwykle diagnozuje się je tylko u dzieci w wieku powyżej 6 lat i młodszych niż 18, które mają te objawy konsekwentnie przez ponad rok. Terapeuta dziecięcy może pomóc dziecku w opanowaniu umiejętności radzenia sobie ze złością i odpowiednich sposobów radzenia sobie z uczuciami. Rodzice mogą również współpracować z terapeutą, aby zdobyć dodatkowe umiejętności, które pomogą dziecku odnieść większy sukces w tym zakresie.
2. Wybredność w jedzeniu
W wieku od 6 do 18 miesięcy większość dzieci jest otwarta na próbowanie nowych potraw, pod warunkiem, że rodzice nadal będą oferować różnorodne smaki i tekstury. Ale kiedy dziecko zbliża się do wieku 2 lat, naturalne staje się bardziej wybredne. Dlaczego?
Istnieją dwa powody: wzrost zwalnia, a dzieci są zajęte różnymi rzeczami. Biegają, bawią się i angażują w aktywności, a siedzenie przy stole i jedzenie nie jest dla nich priorytetem. Ponadto, ponieważ wzrost zaczął zwalniać w porównaniu z pierwszymi 18 miesiącami życia, dzieci po prostu nie jedzą tyle.
Ale to, że nie potrzebują tyle jedzenia, nie oznacza, że nadal nie potrzebują dobrego odżywiania. A w przypadku niektórych dzieci wybredność może przerodzić się w coś znacznie bardziej niepokojącego.
Istnieje nowo rozpoznane zaburzenie odżywiania, zwane unikaniem/restrykcyjnym zaburzeniem przyjmowania pokarmu, które często zaczyna się w okresie niemowlęcym i może stać się niebezpieczne, jeśli nie zostanie odpowiednio leczone.
3. Uderzanie i gryzienie
Nikt nie chce, aby dziecko krzywdziło innych, ale są pewne zachowania, które zwykle wybaczamy nieco łatwiej w okresie niemowlęcym, w tym bicie i gryzienie.
Małe dzieci jeszcze nie nauczyły się norm społecznych ani tego, jak zarządzać swoimi uczuciami. Zadaniem opiekuna jest modelowanie, jakiego zachowania można się spodziewać, gdy maluch jest zły lub zdenerwowany. Warto wówczas nazywać uczucia, aby dziecko mogło zacząć używać słownictwa dotyczącego swoich własnych uczuć. W tym czasie powinieneś wyjaśniać swojemu dziecku akceptowalne i niedopuszczalne sposoby pokazania, że jest zdenerwowane.
4. Błędne słowa
Dzieci czasem wypowiadają słowa błędnie. Te nieporozumienia są niezwykle urocze i nie możemy się powstrzymać od śmiechu.
Ale jest to także wiek, w którym mogą zacząć się ujawniać problemy z mową. Jeśli obawiasz się czegoś, coś wzbudza twój niepokój, zapisz dziecko na wizytę do specjalisty, który oceni skalę problemu, wypracuje rozwiązania i pomoże także tobie budować odpowiednią relację słowną z dzieckiem.Czytaj też:
Jak wspomóc rozwój niemowlęcia? Ćwiczenia pokazuje fizjoterapeutka neurorozwojowa