10 sygnałów świadczących o początkach zaburzeń odżywiania
James Lock i Daniel le Grange, dwaj czołowi amerykańscy eksperci w dziedzinie leczenia zaburzeń odżywiania, w swoim poradniku dla rodziców „Twoje dziecko i zaburzenia odżywiania. Jak mu pomóc?” przedstawiają 10 sygnałów ostrzegawczych, świadczących o początkach zaburzeń odżywiania. Dokładnie opisują zachowania dziecka lub nastolatka, które powinny wzbudzić niepokój rodziców.
Należy zareagować, gdy dziecko lub nastolatek:
-
zaczyna czytać coraz więcej książek, dotyczących diet,
-
regularnie przegląda strony internetowe dotyczące odchudzania lub zaburzeń odżywiania, w tym także propagujące anoreksję lub szczupły wygląd,
-
stosuje diety-cud,
-
nagle postanowiło przejść na wegetarianizm,
-
zaczyna coraz częściej wybrzydzać przy posiłkach i odrzuca nawet te potrawy, które wcześniej uwielbiało,
-
chodzi do toalety bezpośrednio po posiłku,
-
wielokrotnie w ciągu dnia bierze prysznic, co może sugerować prowokowanie wymiotów i zagłuszanie odgłosów szumiącą wodą,
-
pytane o wymioty lub biegunkę zasłania się grypą żołądkową,
-
opuszcza posiłki lub unika jedzenia w towarzystwie innych osób,
- należy także zwrócić uwagę na zachowanie dziecka, gdy w domu zaczęły znikać duże ilości jedzenia.
Sygnały i objawy nakazujące bezzwłoczne podjęcie działania
Jeżeli zbagatelizowaliśmy pierwsze, niepokojące sygnały, świadczące po początkach zaburzeń odżywiania, problem będzie się pogłębiał. Samodzielne wyjście z zaburzeń odżywiania jest dla dziecka lub nastolatka właściwie niemożliwe. Potrzebna jest pomoc specjalistów – psychologa, dietetyka, a także lekarzy.
Należy bezzwłocznie udać się po pomoc do psychologa, gdy dziecko:
-
regularnie pości lub opuszcza posiłki,
-
odmawia spożywania posiłków z rodziną, chce jeść w samotności,
-
w przypadku dziewcząt nastąpiło zatrzymanie miesiączkowania,
-
pojawiły się epizody obżarstwa,
-
zaczęło sięgać po produkty przeczyszczające,
-
posiada specyfiki na odchudzanie jak środki przeczyszczające lub wspomagające spalanie tłuszczu,
-
intensywnie ćwiczy, by spalić wszystkie spożyte kalorie,
-
uparcie odmawia spożycia produktów, które nie są dietetyczne,
-
nie zgadza się, by posiłki przygotowywały inne osoby,
-
zaczyna ważyć produkty i obsesyjnie liczyć kalorie,
-
zaczyna unikać spotkań z rówieśnikami, nie spożywa posiłków nawet z przyjaciółmi.
Zaburzenia odżywiania są niezwykle trudne w leczeniu. Wymagają zaangażowania całej rodziny i specjalistycznej pomocy psychologa, dietetyka i lekarza. Im szybsza reakcja rodziców, tym większe szanse powodzenia. Nieleczone zaburzenia odżywiania mogą doprowadzić nawet do śmierci.