Ortoreksja jest to obsesja na punkcie spożywania zdrowej żywności. Osoby dotknięte przypadłością unikają spożywania określonych pokarmów, czasami również konkretnych sposobów obróbki żywności, np. smażenia. Na zaburzenie szczególnie podatne są osoby dążące do perfekcji i skoncentrowane na sobie. Cierpiący na zaburzenie zwykle przechodzą terapię, która ma pomóc w nawiązaniu zdrowszej relacji z żywnością.
10 sygnałów świadczących o początkach zaburzeń odżywiania
James Lock i Daniel le Grange, dwaj czołowi amerykańscy eksperci w dziedzinie leczenia zaburzeń odżywiania, w swoim poradniku dla rodziców „Twoje dziecko i zaburzenia odżywiania. Jak mu pomóc?” przedstawiają 10 sygnałów ostrzegawczych, świadczących o początkach zaburzeń odżywiania. Dokładnie opisują zachowania dziecka lub nastolatka, które powinny wzbudzić niepokój rodziców. Koncentrują się głównie na anoreksji i bulimii.
Należy zareagować, gdy dziecko lub nastolatek:
-
zaczyna czytać coraz więcej książek, dotyczących diet,
-
regularnie przegląda strony internetowe dotyczące odchudzania lub zaburzeń odżywiania, w tym także propagujące anoreksję lub szczupły wygląd,
-
stosuje diety-cud,
-
nagle postanowiło przejść na wegetarianizm,
-
zaczyna coraz częściej wybrzydzać przy posiłkach i odrzuca nawet te potrawy, które wcześniej uwielbiało,
-
chodzi do toalety bezpośrednio po posiłku,
-
wielokrotnie w ciągu dnia bierze prysznic, co może sugerować prowokowanie wymiotów i zagłuszanie odgłosów szumiącą wodą,
-
pytane o wymioty lub biegunkę zasłania się grypą żołądkową,
-
opuszcza posiłki lub unika jedzenia w towarzystwie innych osób,
- należy także zwrócić uwagę na zachowanie dziecka, gdy w domu zaczęły znikać duże ilości jedzenia.
Sygnały i objawy nakazujące bezzwłoczne podjęcie działania
Jeżeli zbagatelizowaliśmy pierwsze, niepokojące sygnały, świadczące po początkach zaburzeń odżywiania, problem będzie się pogłębiał. Samodzielne wyjście z zaburzeń odżywiania jest dla dziecka lub nastolatka właściwie niemożliwe. Potrzebna jest pomoc specjalistów – psychologa, dietetyka, a także lekarzy.
Należy bezzwłocznie udać się po pomoc do psychologa, gdy dziecko:
-
regularnie pości lub opuszcza posiłki,
-
odmawia spożywania posiłków z rodziną, chce jeść w samotności,
-
w przypadku dziewcząt nastąpiło zatrzymanie miesiączkowania,
-
pojawiły się epizody obżarstwa,
-
zaczęło sięgać po produkty przeczyszczające,
-
posiada specyfiki na odchudzanie jak środki przeczyszczające lub wspomagające spalanie tłuszczu,
-
intensywnie ćwiczy, by spalić wszystkie spożyte kalorie,
-
uparcie odmawia spożycia produktów, które nie są dietetyczne,
-
nie zgadza się, by posiłki przygotowywały inne osoby,
-
zaczyna ważyć produkty i obsesyjnie liczyć kalorie,
-
zaczyna unikać spotkań z rówieśnikami, nie spożywa posiłków nawet z przyjaciółmi.
Zaburzenia odżywiania są niezwykle trudne w leczeniu. Wymagają zaangażowania całej rodziny i specjalistycznej pomocy psychologa, dietetyka i lekarza. Im szybsza reakcja rodziców, tym większe szanse powodzenia. Nieleczone zaburzenia odżywiania mogą doprowadzić nawet do śmierci.