Bolesne doświadczenia w pierwszych latach życia kształtują nas i odciskają swoje piętno już na zawsze. Jak wynika z badań, trudne przeżycia nie tylko sprawiają, że wzrastamy w poczuciu lęku i strachu, ale również mamy mniejszą pewność siebie, nie potrafimy zbudować poczucia własnej wartości, rzadziej realizujemy swoje pragnienia i spełniamy się w pracy.
Trudne dzieciństwo zostawia ślad
Cierpienie, alkoholizm, poczucie straty, zaniedbanie emocjonalne, brak bliskości to tylko niektóre z czynników, które sprawiają, że dzieci kulą się w sobie i wzrastają w poczuciu zagrożenia. Nie da się nagle odciąć od takich przeżyć. Dziecko, które rośnie, nieustannie przyjmując postawę obronną i oczekując kolejnych bolesnych wydarzeń, zachowuje się jak spłoszona i zagrożona istota. Jeśli w porę nie otrzyma pomocnej dłoni i bliskości, wyrośnie z niego osoba, która żyje w poczuciu strachu, nie wierzy we własne możliwości, cierpi na zaburzenia lękowe.
5 cech osobowości, które rozwijają się przez trudne doświadczenia
Naukowcy zwrócili uwagę na 5 cech osobowości, które mogą rozwinąć się na skutek bolesnych i trudnych wydarzeń w pierwszych latach życia. Należą do nich:
1. Neurotyzm
Ciężkie doświadczenia mogą sprzyjać rozwojowi nerwicy i zaburzeń lękowych. Nadmierne analizowanie wszystkich wydarzeń i przeżywanie negatywnych emocji mogą doprowadzić do rozwoju depresji, a także wpływać na nasze codzienne wybory.
2. Problemy z agresją
U osób, które miały trudne doświadczenia w dzieciństwie, bardzo często pojawiają się problemy z wybuchami emocji, nieumiejętnością osiągnięcia kompromisu. Może pojawić się agresja słowna lub fizyczna, która jest konsekwencją przykrych przeżyć lub wzorcem wyniesionym z domu.
3. Nieumiejętność współpracy
Takie osoby mają również problemy z pracą w grupie. Są indywidualistami, a zdobyte przez nich doświadczenie mówi im, że powinny liczyć tylko na siebie. Może to powodować problemy w pracy, sprawiać, że praca zespołowa będzie trudna lub niemożliwa.
4. Problem z zaufaniem
Bolesne doświadczenia przyczyniają się do tego, że trudno jest zaufać drugiemu człowiekowi. To rodzi problemy w życiu osobistym, wpływa na związki lub uniemożliwia nawiązanie bliższych relacji.
5. Brak pomysłu na siebie
Bardzo trudne przeżycia mogą prowadzić do apatii i sprawiać, że nie będziemy widzieli większego sensu w angażowanie się w jakiekolwiek aktywności. Rzutuje to na wykształcenie (po co mam się uczyć, jak i tak niczego nie osiągnę?), pracę (nie stać mnie na więcej), relacje społeczne. Może przyczyniać się do wycofania społecznego, może rozwijać w nas zobojętnienie i sprawiać, że życie zacznie nam przeciekać przez palce.
Jak to przezwyciężyć?
Aby wyjść z tego błędnego koła, potrzebna jest terapia. Tylko przepracowanie trudnych doświadczeń i uświadomienie sobie, że to nie my odpowiadaliśmy za to, co działo się w dzieciństwie, może pomóc nam uwolnić się od ciężkich doświadczeń i odblokować na świat. Terapia może poprawić naszą samoocenę, zrozumieć, że jesteśmy wartościowi i że od nas zależy, jak będzie wyglądało nasze życie.
Czytaj też:
Psychologowie: te cechy charakteryzują bardzo religijnych ludziCzytaj też:
Ambiwertyk: kim jest i co wyróżnia ten typ osobowości?
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Wprost.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.