Ze zdradą kojarzymy przede wszystkim intymną relację, jednak może ona mieć także inne oblicza. Jednym z nich jest zdrada emocjonalna, która może (ale nie musi) być wstępem do zdrady fizycznej. Często nie mamy pojęcia, że przyjaźń partnera lub partnerki z inną osobą może być rozpatrywana w kategoriach zdrady emocjonalnej. Jakie zachowania powinny wzbudzić niepokój?
Co to jest zdrada emocjonalna?
Coraz częściej słyszymy o zdradzie emocjonalnej, ale czym ona właściwie jest? Zdrada emocjonalna nie wiąże się z typową niewiernością i zdradą fizyczną, ale z brakiem lojalności wobec partnera i złamaniem ważnej zasady intymności. Za zdradę emocjonalną uznawane jest powierzanie osobom trzecim intymnych szczegółów związku, które nie powinny wyjść poza relację partnerską lub małżeńską. Czasami zdradą emocjonalną określana jest wyjątkowo silna, wręcz patologiczna, więź z innym członkiem rodziny np. matką lub ojcem, która uniemożliwia normalne funkcjonowanie w związku i wiąże się z naruszeniem zasad poufności i lojalności względem partnera.
Klasyczna zdrada fizyczna różni się od zdrady emocjonalnej nie tylko pod względem definicji, ale także wpływu na relacje w związku. Zdrada fizyczna, do której dochodzi wskutek intymnego kontaktu, jest często szybciej odkrywana i bardziej bolesna dla osoby zdradzonej, co wynika ze złamania zasady wierności. Nie oznacza to, że zdrada emocjonalna nie boli i można ją zaakceptować – coraz częściej jest ona przyczyną rozpadu związków.
Jak rozpoznać zdradę emocjonalną?
Rozpoznanie zdrady emocjonalnej nie jest łatwe, gdyż początkowo relacje partnera z inną osobą nie muszą wskazywać na zbliżające się problemy. Wiele osób wchodzi w bliskie relacje przyjacielskie jeszcze przed nawiązaniem relacji partnerskich lub zawarciem małżeństwa, co sprawia, że ta trzecia osoba jest początkowo tolerowana i postrzegana jedynie jako dawny znajomy. Z czasem mogą pojawić się problemy i łatwiej jest zaobserwować oznaki zdrady emocjonalnej. Należą do nich m.in. dzielenie się z osobą trzecią intymnymi szczegółami życia, nienaturalna troska o przyjaciela lub przyjaciółkę i ciągłe zaniedbywanie partnera, bo ta trzecia osoba w związku potrzebują pomocy. Oczywiście empatia i przyjaźń nie są niczym złym, jednak przesadna troska i zaniedbywanie partnera oraz rodziny to już niepokojące sygnały, których nie należy ignorować.
W przypadku zdrady emocjonalnej mówi się o wyjątkowej, platonicznej miłości, rozumieniu się bez słów i magii przyjaźni, jednak te określenia często są „przykrywką” dla głębszej relacji, która może przerodzić się w relację intymną.
Aby rozpoznać zdradę emocjonalną, trzeba przede wszystkim spojrzeć na relacje partnera z dystansem, bo czasami emocje sprawiają, że nie zauważamy ukradkowych gestów czy nietypowego zachowania.
Często pierwszą oznaką zdrady emocjonalnej jest omawianie problemów z osobą trzecią, powierzanie przyjaciółce lub przyjacielowi sekretów, dzielenie się z osobą spoza związku swoimi odczuciami względem partnera, a także traktowanie tej trzeciej osoby jako jedynego powiernika. Przekładem może być całkowite pominięcie partnera w kwestiach kluczowych dla wspólnego życia i omawianie ich jedynie z przyjacielem lub przyjaciółką. Z czasem osoba trzecia zaczyna odgrywać rolę „steru”, który decyduje o życiu w związku partnerskim lub małżeńskim, a osoba, której dotyczy zdrada emocjonalna, jest jedynie informowana o fakcie dokonanym. Oznaką zdrady emocjonalnej jest także ukrywanie relacji z przyjacielem lub przyjaciółką, ukradkowe spotkania, wymyślanie kolejnych wymówek, aby spotkać się sam na sam, a także porównywanie partnera do tej trzeciej osoby. Ważne: zdrada emocjonalna nie dotyczy jedynie relacji damsko-męskich. Może się zdarzyć, że znamiona zdrady emocjonalnej zostaną wyczerpane w przypadku relacji jednopłciowych, które z czasem także mogą rozwinąć się i zyskać podtekst seksualny.
Zdradę emocjonalną możemy podejrzewać, gdy bliska nam osoba:
-
łamie zasadę lojalności w związku,
-
poświęca coraz więcej czasu przyjaciółce lub przyjacielowi,
-
dzieli się intymnymi szczegółami relacji,
-
zaczyna ukrywać spotkania z przyjacielem lub przyjaciółką,
-
porównuje nas do swojej przyjaciółki lub przyjaciela,
-
często wspomina przyjaciółkę lub przyjaciela podczas rozmowy,
- chce, byśmy byli podobni (pod względem fizycznym, stylu ubierania, zachowania, pasji) do jej przyjaciela lub przyjaciółki.
Czytaj też:
Żałoba po rozstaniu – jak długo trwa i jak sobie z nią poradzić?