Jest to potencjalny cel leczenia, który może przynieść szerokie korzyści. Autorem badania jest dr Navkaranbir Bajaj, adiunkt z University of Alabama w Birmingham.
Czytaj też:
Dlaczego uśrednianie pomiarów ciśnienia krwi może być niebezpieczne?
Zidentyfikowaną zmianą patologiczną jest dysfunkcja naczyń wieńcowych – jest to zmniejszony przepływ krwi w małych naczyniach krwionośnych wewnątrz mięśnia sercowego, które dostarczają tlen i paliwo do zasilania serca.
W zdrowych sercach naczynia te wyglądają jak ciasna filigranowa sieć, która wypełnia tkankę mięśniową serca. Chore serce straciło wiele z tej sieci. Jednak u żywych pacjentów nie można zwizualizować tych małych naczyń krwionośnych wewnątrz mięśnia sercowego; skany krwi żyjących pacjentów wizualizują tylko większe, zewnętrzne tętnice wieńcowe. Więc Bajaj i koledzy potrzebowali pośredniego sposobu oceny dysfunkcji.
Miarą tą jest rezerwa przepływu wieńcowego, którą Bajaj i współpracownicy mierzyli za pomocą pozytronowej tomografii emisyjnej. Jest to maksymalny wzrost przepływu krwi przez tętnice wieńcowe powyżej normalnej objętości spoczynkowej.
W badaniu podłużnym 352 pacjentów z przewlekłą chorobą nerek, wszyscy ze zdrową czynnością serca, mierzoną frakcją wyrzutową i żadną z objawami jawnej choroby wieńcowej, badacze zmierzyli przepływ, a także zmierzyli oznaki subklinicznej dysfunkcji serca poprzez analizę deformacji za pomocą echokardiogramów. Następnie pacjentów obserwowano 4,4 roku w przypadku poważnych niepożądanych zdarzeń sercowych. W sumie 108 pacjentów miało tak poważne zdarzenia, w tym zgon i hospitalizację z powodu nieśmiertelnego zawału serca lub niewydolności serca.
Naukowcy odkryli, że wspomniana dysfunkcja była istotnym czynnikiem predykcyjnym nieprawidłowej mechaniki lewej komory – głównej komory pompującej serca – i istotnym czynnikiem prognostycznym klinicznego ryzyka niepożądanych skutków sercowo-naczyniowych.
Model statystyczny zwany analizą mediacji zbadał związek między zaburzeniami czynności nerek a chorobą serca. Wykazał, że dysfunkcja stanowiła19 do 24 procent dysfunkcji rozkurczowej lewej komory, 19 do 42 procent dysfunkcji skurczowej lewej komory i 32 procent głównych niepożądanych zdarzeń sercowo-naczyniowych.
Te znaczące powiązania „dostarczają ważnych nowych dowodów na to, że rozwój poważnej dysfunkcji mikronaczyniowej prawdopodobnie sygnalizuje przejście od fizjologicznej do patologicznej przebudowy lewej komory, która zwiększa ryzyko niewydolności serca i śmierci u pacjentów z przewlekłą chorobą nerek”. Autorzy dodają: „Zgodnie z naszą wiedzą, nasze badanie jest pierwszym i największym, które kompleksowo zbadało te skojarzenia i zasugerowało możliwą ścieżkę rozwoju kardiomiopatii mocznicowej u osób bez jawnej choroby niedokrwiennej serca”.