10 sygnałów świadczących o początkach zaburzeń odżywiania

10 sygnałów świadczących o początkach zaburzeń odżywiania

Naga kobieta
Naga kobieta Źródło: Pixabay / StockSnap
Dodano: 
Zaburzenia odżywiania rozwijają się powoli. Istnieją pewne znaki ostrzegawcze świadczące o początkach anoreksji lub bulimii. To najlepszy moment, by zareagować. Jakie zachowania dziecka powinny wzbudzić niepokój rodziców?

Chociaż lekarze i naukowcy ostrzegają przed otyłością wśród dzieci i młodzieży, wynikającą z braku ruchu i niezdrowej diety, nie można zapomnieć o zaburzeniach odżywiania, prowadzących do bulimii i anoreksji, które często rozwijają się właśnie wtedy, gdy otyły nastolatek pod wpływem presji społecznej postanawia zrzucić zbędne kilogramy.

Rodzic może początkowo być zadowolony, że jego dziecko postanowiło zmienić sposób odżywiania i schudnąć. Należy jednak pamiętać, że odchudzanie powinno być prowadzone pod kontrolą specjalisty – szczególnie w przypadku dzieci, których organizmy intensywnie się rozwijają. Gdy nastolatek odchudza się na własną rękę, bez odpowiedniej wiedzy i wsparcia psychicznego ze strony osób dorosłych, mogą rozwinąć się u niego zaburzenia odżywiania.

10 sygnałów świadczących o początkach zaburzeń odżywiania

James Lock i Daniel le Grange, dwaj czołowi amerykańscy eksperci w dziedzinie leczenia zaburzeń odżywiania, w swoim poradniku dla rodziców „Twoje dziecko i zaburzenia odżywiania. Jak mu pomóc?” przedstawiają 10 sygnałów ostrzegawczych, świadczących o początkach zaburzeń odżywiania. Dokładnie opisują zachowania dziecka lub nastolatka, które powinny wzbudzić niepokój rodziców.

Należy zareagować, gdy dziecko lub nastolatek:

  1. zaczyna czytać coraz więcej książek, dotyczących diet,
  2. regularnie przegląda strony internetowe dotyczące odchudzania lub zaburzeń odżywiania, w tym także propagujące anoreksję lub szczupły wygląd,
  3. stosuje diety-cud,
  4. nagle postanowiło przejść na wegetarianizm,
  5. zaczyna coraz częściej wybrzydzać przy posiłkach i odrzuca nawet te potrawy, które wcześniej uwielbiało,
  6. chodzi do toalety bezpośrednio po posiłku,
  7. wielokrotnie w ciągu dnia bierze prysznic, co może sugerować prowokowanie wymiotów i zagłuszanie odgłosów szumiącą wodą,
  8. pytane o wymioty lub biegunkę zasłania się grypą żołądkową,
  9. opuszcza posiłki lub unika jedzenia w towarzystwie innych osób,
  10. należy także zwrócić uwagę na zachowanie dziecka, gdy w domu zaczęły znikać duże ilości jedzenia.

Czytaj też:
Przegląd najpopularniejszych diet, które gwarantują efekt jo-jo

Sygnały i objawy nakazujące bezzwłoczne podjęcie działania

Jeżeli zbagatelizowaliśmy pierwsze, niepokojące sygnały, świadczące po początkach zaburzeń odżywiania, problem będzie się pogłębiał. Samodzielne wyjście z zaburzeń odżywiania jest dla dziecka lub nastolatka właściwie niemożliwe. Potrzebna jest pomoc specjalistów – psychologa, dietetyka, a także lekarzy.

Należy bezzwłocznie udać się po pomoc do psychologa, gdy dziecko:

  • regularnie pości lub opuszcza posiłki,
  • odmawia spożywania posiłków z rodziną, chce jeść w samotności,
  • w przypadku dziewcząt nastąpiło zatrzymanie miesiączkowania,
  • pojawiły się epizody obżarstwa,
  • zaczęło sięgać po produkty przeczyszczające,
  • posiada specyfiki na odchudzanie jak środki przeczyszczające lub wspomagające spalanie tłuszczu,
  • intensywnie ćwiczy, by spalić wszystkie spożyte kalorie,
  • uparcie odmawia spożycia produktów, które nie są dietetyczne,
  • nie zgadza się, by posiłki przygotowywały inne osoby,
  • zaczyna ważyć produkty i obsesyjnie liczyć kalorie,
  • zaczyna unikać spotkań z rówieśnikami, nie spożywa posiłków nawet z przyjaciółmi.

Zaburzenia odżywiania są niezwykle trudne w leczeniu. Wymagają zaangażowania całej rodziny i specjalistycznej pomocy psychologa, dietetyka i lekarza. Im szybsza reakcja rodziców, tym większe szanse powodzenia. Nieleczone zaburzenia odżywiania mogą doprowadzić nawet do śmierci.

Czytaj też:
10 zasad zdrowego stylu życia dla dzieci i młodzieży